برانکارد بخش ویژه

برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

تاریخچه برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

تاریخچه برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به موازات تکامل خود واحدهای مراقبت‌های ویژه (ICU) پیشرفت کرده است. در اوایل تاریخ پزشکی، بیماران بدحال و نیازمند به نظارت مداوم، اغلب در تخت‌های معمولی و در بخش‌های عمومی نگهداری می‌شدند. انتقال این بیماران، به‌خصوص آن‌هایی که به تجهیزات حمایتی مانند دستگاه‌های تنفسی، مانیتورینگ حیاتی یا پمپ‌های تزریق متصل بودند، فرآیندی بسیار پرخطر و دشوار بود. این نقل و انتقالات اغلب مستلزم جدا کردن بیمار از تجهیزات بود که می‌توانست برای او کشنده باشد. با گسترش دانش پزشکی و شکل‌گیری بخش‌های تخصصی ICU در اواسط قرن بیستم، نیاز به ابزاری تخصصی برای جابه‌جایی این بیماران حساس به شدت احساس شد. اولین نسل از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی در این دوره ظهور کرد؛ این برانکاردها تخت‌های ساده‌ای بودند که با فضاهایی برای قرار دادن کپسول اکسیژن و نگهدارنده‌های سرم طراحی شده بودند. این برانکاردها اگرچه ابتدایی بودند، اما امکان جابه‌جایی بیمار را همراه با برخی تجهیزات پایه‌ای فراهم می‌کردند.

با گذشت زمان و پیشرفت فناوری در دهه‌های اخیر، طراحی برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به طور کامل متحول شد. این برانکاردها از یک وسیله ساده حمل و نقل به یک ابزار پزشکی چندمنظوره تبدیل شدند. برانکارد‌های مدرن ICU با چارچوب‌های مستحکم، چرخ‌های بزرگ و بی‌صدا و سیستم‌های پیشرفته برای نگهداری و حمل تمامی تجهیزات پزشکی حیاتی همراه با بیمار طراحی شدند. این تحول، امکان انتقال بیمار را بدون قطع شدن سیستم‌های حمایتی فراهم کرد. از دیگر پیشرفت‌های مهم می‌توان به افزودن سیستم‌های هیدرولیکی و برقی برای تنظیم ارتفاع و زاویه، ریل‌های ایمنی جانبی برای جلوگیری از افتادن بیمار، و قابلیت‌های ضدعفونی سریع اشاره کرد. این ویژگی‌ها برانکارد بخش ویژه بیمارستانی را از یک وسیله ساده به یک واحد حمل و نقل متحرک و ایمن تبدیل کرده است که نقشی حیاتی در مراقبت از بیماران در حال حاضر ایفا می‌کند.

• اوایل پزشکی: جابه‌جایی بیماران بدحال با خطرات بسیار بالا.

• میدان قرن بیستم: ظهور بخش‌های ICU و نیاز به برانکارد‌های اولیه با قابلیت حمل تجهیزات پایه.

• دهه‌های اخیر: تبدیل برانکارد به یک ابزار پزشکی چندمنظوره با سیستم‌های پیشرفته.

• پیشرفت‌های کلیدی: استفاده از چارچوب مستحکم، چرخ‌های بی‌صدا، و قابلیت حمل کامل تجهیزات.

• امروزه: برانکارد ICU به عنوان یک واحد حمل و نقل متحرک و ایمن شناخته می‌شود.

چکیده و خلاصه برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

برانکارد بخش ویژه بیمارستانی یک وسیله حیاتی و تخصصی است که به منظور انتقال ایمن و پایدار بیماران بدحال و نیازمند به مراقبت‌های ویژه در محیط بیمارستان طراحی شده است. برخلاف برانکارد‌های عمومی که عمدتاً برای جابه‌جایی‌های ساده استفاده می‌شوند، این برانکارد بر روی ویژگی‌هایی تمرکز دارد که برای حمل بیماران با وضعیت ناپایدار و متصل به تجهیزات پزشکی پیچیده ضروری هستند. هدف اصلی این برانکارد، فراهم کردن یک سطح پایدار و قابل تنظیم برای بیمار است تا انتقال او از یک بخش به بخش دیگر (مانند ICU به اتاق عمل یا رادیولوژی) بدون هیچ‌گونه تنش، شوک یا قطع شدن سیستم‌های حیاتی انجام شود. این وسیله دارای اجزای کلیدی مانند یک چارچوب مستحکم با قابلیت نصب تجهیزات، چرخ‌های روان و بی‌صدا، و سطحی قابل تنظیم و راحت برای بیمار است که می‌توان آن را در هر لحظه تنظیم کرد.

به طور خلاصه، برانکارد بخش ویژه بیمارستانی ابزاری اساسی برای حفظ پایداری و ایمنی بیمار در طول انتقال است. این برانکارد به پرسنل درمانی امکان می‌دهد تا با کمترین تلاش فیزیکی، تمامی تجهیزات حمایتی بیمار را نیز جابه‌جا کنند، در حالی که بیمار در طول مسیر تحت نظارت کامل قرار دارد. طراحی آن به گونه‌ای است که به راحتی قابل تمیز و ضدعفونی شدن باشد که این امر برای جلوگیری از انتقال عفونت در بخش‌های حساس بیمارستان بسیار مهم است. این برانکارد با فراهم کردن یک پل ارتباطی ایمن و راحت بین بخش‌های مختلف بیمارستان، تضمین‌کننده یک فرآیند درمانی مؤثر و بدون وقفه برای بیماران بدحال است. تمامی این ویژگی‌ها، برانکارد بخش ویژه بیمارستانی را به یکی از مهم‌ترین تجهیزات پزشکی برای مراقبت از بیماران با وضعیت حساس تبدیل کرده است.
 

• هدف: انتقال ایمن و پایدار بیماران بدحال و متصل به تجهیزات.

• کاربرد: انتقال بین ICU، اتاق عمل و بخش‌های تخصصی.

• اجزا: چارچوب مستحکم برای نصب تجهیزات، چرخ‌های بی‌صدا و سطوح قابل تنظیم.

• اهمیت: حفظ پایداری بیمار و تداوم مراقبت‌های حیاتی.

• ویژگی‌های کلیدی: قابلیت حمل تجهیزات کامل، تمیزکاری و ضدعفونی آسان.

روش استفاده و مراحل کاربرد برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

استفاده صحیح از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی یک فرآیند بسیار دقیق و حساس است که برای حفظ جان بیمار ضروری است. اولین مرحله، آماده‌سازی کامل برانکارد است. پیش از هر بار استفاده، تیم پزشکی و پرستاری باید از تمیز و ضدعفونی بودن سطح برانکارد اطمینان حاصل کنند. همچنین، عملکرد صحیح چرخ‌ها، پدال‌های قفل‌کننده، سیستم‌های تنظیم ارتفاع و به خصوص، تمام نگهدارنده‌ها و قلاب‌های مربوط به تجهیزات پزشکی باید بررسی شود. در مرحله دوم، بیمار با دقت و آرامش از تخت ICU به برانکارد منتقل می‌شود. این انتقال باید به صورت هماهنگ و با همکاری چند نفر از پرسنل انجام شود تا از هرگونه حرکت ناخواسته که می‌تواند بر وضعیت بیمار تأثیر بگذارد، جلوگیری شود. تمام لوله‌ها و کابل‌های متصل به بیمار باید با دقت مدیریت شوند.

مرحله سوم، ثابت کردن بیمار و تجهیزات روی برانکارد بخش ویژه بیمارستانی است. پس از قرارگیری بیمار روی برانکارد، باید از کمربندهای ایمنی مخصوص برای ثابت نگه داشتن او استفاده شود. سپس، تمام تجهیزات پزشکی حیاتی مانند مانیتورینگ، پمپ‌های تزریق و دستگاه‌های تنفسی به دقت روی برانکارد نصب و محکم می‌شوند. این کار تضمین می‌کند که در طول انتقال، هیچ‌یک از این تجهیزات جدا نشوند یا آسیب نبینند. مرحله چهارم، انتقال واقعی برانکارد است. این کار باید با دقت بسیار بالا و به آرامی انجام شود. پرسنل باید در حین حرکت، مراقب گوشه‌ها، درگاه‌ها و سایر موانع باشند و در صورت نیاز به استفاده از آسانسور، باید به دقت وارد و خارج شوند تا از تکان‌های ناگهانی جلوگیری شود. در تمام طول مسیر، یک نفر از تیم درمانی باید مسئول نظارت بر وضعیت بیمار و عملکرد تجهیزات باشد. در نهایت، پس از رسیدن به مقصد، بیمار و تجهیزات او با دقت به تخت یا میز مقصد منتقل می‌شوند و برانکارد تمیز و ضدعفونی می‌گردد.

• آماده‌سازی: بررسی کامل تمیزی، ضدعفونی، چرخ‌ها، قفل‌ها و نگهدارنده‌های تجهیزات.

• انتقال بیمار از تخت: جابه‌جایی هماهنگ و دقیق با مدیریت لوله‌ها و کابل‌ها.

• ثابت کردن بیمار و تجهیزات: استفاده از کمربند ایمنی و نصب مطمئن تجهیزات حیاتی.

• جابه‌جایی: حرکت آرام و با دقت بسیار بالا با نظارت مداوم بر وضعیت بیمار.

• انتقال نهایی: جابه‌جایی دقیق بیمار و تجهیزات به تخت مقصد و تمیزکاری برانکارد.

کاربردها و زمینه‌های استفاده از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

برانکارد بخش ویژه بیمارستانی در موقعیت‌های متعددی در محیط بیمارستانی کاربرد دارد که همگی به مراقبت از بیماران با وضعیت ناپایدار مربوط می‌شوند. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آن، انتقال بیماران بدحال از بخش ICU به اتاق عمل برای انجام جراحی‌های ضروری است. در این فرآیند، برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به عنوان یک واحد حمل و نقل کامل عمل می‌کند و بیمار را همراه با تمام تجهیزات مانیتورینگ، تنفس مصنوعی و پمپ‌های تزریق جابه‌جا می‌کند. این امر از وقفه در مراقبت‌های حیاتی جلوگیری می‌کند. کاربرد دیگر، انتقال بیماران از ICU به بخش‌های تخصصی تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن یا MRI است. به دلیل حساسیت وضعیت این بیماران، هرگونه جابه‌جایی باید با نهایت احتیاط انجام شود و این برانکارد به پرسنل اجازه می‌دهد تا بیمار را در شرایط کاملاً کنترل شده منتقل کنند.

علاوه بر این، در مواقع اضطراری داخلی مانند زمانی که بیمار در بخش عمومی دچار وضعیت بحرانی می‌شود، از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی برای انتقال سریع و ایمن او به ICU استفاده می‌شود. این برانکارد به دلیل قابلیت نصب سریع تجهیزات، امکان مدیریت شرایط بحرانی را در طول انتقال فراهم می‌کند. همچنین، در فرآیند انتقال بیماران از یک بیمارستان به بیمارستان دیگر، به‌خصوص در مسافت‌های کوتاه، از این برانکارد برای جابه‌جایی بیمار از ICU به آمبولانس استفاده می‌شود. طراحی این برانکاردها به گونه‌ای است که می‌توان آن‌ها را به راحتی در داخل آمبولانس محکم کرد. برخی از برانکارد‌های تخصصی ICU نیز برای بیماران با شرایط خاص، مانند بیماران با وزن بالا یا بیماران مبتلا به سوختگی‌های شدید، طراحی شده‌اند که به پرسنل اجازه می‌دهد تا با ایمنی بیشتری از آن‌ها مراقبت کنند.

• انتقال به اتاق عمل: جابه‌جایی بیماران بدحال برای جراحی بدون وقفه در مراقبت‌های حیاتی.

• انتقال به تصویربرداری: حمل بیماران به بخش‌هایی مانند سی‌تی‌اسکن و MRI با کنترل کامل.

• انتقال اضطراری به ICU: جابه‌جایی سریع بیماران از بخش‌های عمومی به ICU.

• انتقال به آمبولانس: استفاده برای جابه‌جایی بیماران از بیمارستان به آمبولانس.

• کاربردهای تخصصی: طراحی برای بیماران با شرایط خاص مانند چاقی یا سوختگی.

مزایا و معایب برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

برانکارد بخش ویژه بیمارستانی، با وجود اهمیت حیاتی خود، دارای مزایا و معایبی است که در انتخاب و استفاده از آن باید در نظر گرفته شود. یکی از بزرگترین مزایای این برانکارد، افزایش قابل توجه ایمنی و پایداری بیمار در حین انتقال است. طراحی آن به گونه‌ای است که از حرکات ناگهانی جلوگیری کرده و با امکان نصب تمامی تجهیزات، تداوم مراقبت‌های حیاتی را تضمین می‌کند. مزیت دیگر، بهبود ارگونومی کار برای پرسنل درمانی است. با استفاده از سیستم‌های هیدرولیکی و برقی برای تنظیم ارتفاع، کارکنان می‌توانند بیماران سنگین و بدحال را بدون فشار فیزیکی زیاد جابه‌جا کنند، که این امر از آسیب‌های شغلی جلوگیری می‌کند. همچنین، قابلیت حمل تجهیزات کامل، نیاز به جابه‌جایی‌های متعدد و زمان‌بر را کاهش داده و فرآیند انتقال را بسیار کارآمدتر می‌کند.

با این حال، برانکارد بخش ویژه بیمارستانی معایبی نیز دارد. یکی از اصلی‌ترین معایب، هزینه اولیه بسیار بالا برای خرید و نگهداری آن است. برانکارد‌های پیشرفته ICU که دارای سیستم‌های الکترونیکی و مکانیکی پیچیده هستند، گران‌قیمت بوده و ممکن است برای بیمارستان‌های کوچک یا با بودجه محدود قابل خریداری نباشند. عیب دیگر، وزن و ابعاد بزرگ‌تر این برانکارد‌ها است که می‌تواند حرکت آن‌ها را در فضاهای تنگ و شلوغ دشوار کند. همچنین، این برانکارد‌ها به دلیل پیچیدگی ساختار، نیاز به نگهداری و سرویس دوره‌ای بسیار دقیق‌تری دارند تا از عملکرد صحیح تمام سیستم‌های آن‌ها اطمینان حاصل شود. خرابی یک قطعه کوچک می‌تواند کل سیستم را از کار بیندازد. در نهایت، آموزش صحیح و مداوم پرسنل برای استفاده از تمام امکانات این برانکارد‌ها ضروری است، چرا که استفاده نادرست می‌تواند به بیمار آسیب برساند.

• مزایا:

  • افزایش ایمنی و پایداری بیمار: تداوم مراقبت‌های حیاتی در حین انتقال.

  • بهبود ارگونومی: کاهش فشار فیزیکی بر روی پرسنل درمانی.

  • کارایی بالا: کاهش زمان و تلاش لازم برای جابه‌جایی.

  • قابلیت حمل تجهیزات کامل: امکان نصب تمام تجهیزات حیاتی.

• معایب:

  • هزینه بسیار بالا: قیمت اولیه و هزینه‌های نگهداری سنگین.

  • ابعاد بزرگ: حرکت دشوار در فضاهای تنگ.

  • نیاز به نگهداری تخصصی: لزوم سرویس دوره‌ای دقیق و پیچیده.

  • نیاز به آموزش: ضرورت آموزش مداوم پرسنل برای استفاده صحیح.

اثرات و نتایج استفاده از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

استفاده از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی اثرات مثبت و قابل توجهی بر کیفیت مراقبت‌های بهداشتی و سلامت بیمار دارد. یکی از مهم‌ترین اثرات، کاهش قابل توجه میزان مرگ و میر در بیماران بدحال است. با امکان انتقال بیمار بدون قطع شدن سیستم‌های حمایتی، از شوک‌های فیزیولوژیک و آسیب‌های ثانویه که در گذشته به دلیل جابه‌جایی‌های دستی رخ می‌داد، جلوگیری می‌شود. این امر به ویژه در مواردی که هر ثانیه برای نجات جان بیمار حیاتی است، بسیار مهم است. نتیجه دیگر، بهبود تجربه بیمار و خانواده او است. جابه‌جایی آرام و تحت کنترل روی برانکارد بخش ویژه بیمارستانی، به بیمار و خانواده‌اش حس امنیت و مراقبت می‌دهد، که می‌تواند استرس و اضطراب آن‌ها را کاهش دهد و به بهبود سریع‌تر بیمار کمک کند.

علاوه بر این، استفاده از برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به افزایش کارایی و بهره‌وری کارکنان بیمارستان منجر می‌شود. پرسنل درمانی می‌توانند با سرعت و اطمینان بیشتری بیماران را جابه‌جا کنند، که این امر به مدیریت بهتر زمان و منابع کمک کرده و امکان رسیدگی به تعداد بیشتری از بیماران را فراهم می‌کند. کاهش فشار فیزیکی بر روی کارکنان نیز از دیگر نتایج مهم است، زیرا با کاهش آسیب‌های شغلی، غیبت کارکنان کاهش یافته و کیفیت خدمات درمانی بهبود می‌یابد. همچنین، با استفاده از این برانکارد، نیاز به جابه‌جایی‌های مکرر بیمار بین بخش‌ها کاهش یافته و فرآیند درمان بهینه‌تر و روان‌تر می‌شود. به طور کلی، برانکارد بخش ویژه بیمارستانی نه تنها یک ابزار فیزیکی، بلکه یک عامل کلیدی در بهبود نتایج درمانی، افزایش رضایت بیمار و بهینه‌سازی فرآیندهای کاری در بیمارستان‌های مدرن است.

• کاهش مرگ و میر: جلوگیری از شوک‌ها و آسیب‌های ثانویه در حین انتقال.

• بهبود تجربه بیمار و خانواده: کاهش استرس و افزایش حس امنیت.

• افزایش کارایی کارکنان: جابه‌جایی سریع‌تر و ایمن‌تر بیماران.

• کاهش آسیب‌های شغلی: کاهش فشار فیزیکی بر روی پرسنل.

• بهینه‌سازی فرآیند: کاهش جابه‌جایی‌های مکرر و بهبود جریان کار.

ترکیبات اصلی، ماندگاری و تفاوت در ماندگاری برانکارد بخش ویژه بیمارستانی

ترکیبات و مواد اصلی به کار رفته در ساخت برانکارد بخش ویژه بیمارستانی با هدف ترکیب استحکام، مقاومت و قابلیت بهداشتی بالا انتخاب می‌شوند. چارچوب این برانکارد‌ها اغلب از آلومینیوم سبک یا آلیاژهای فولادی ضد زنگ ساخته می‌شود. این مواد به دلیل مقاومت بالا در برابر ضربه و خوردگی، و در عین حال وزن نسبتاً کم، انتخاب‌های ایده‌آلی هستند. وزن کم، حرکت برانکارد را در محیط داخلی بیمارستان آسان‌تر می‌کند. تخت برانکارد معمولاً از مواد پلیمری مقاوم و ضد آب مانند پلی‌اورتان یا وینیل با پوشش‌های ضد باکتری ساخته می‌شود. این مواد به راحتی تمیز و ضدعفونی می‌شوند و برای کنترل عفونت در بخش‌های حساس مانند ICU بسیار حیاتی هستند.

ماندگاری یک برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به شدت به کیفیت مواد اولیه و نحوه استفاده و نگهداری آن وابسته است. برانکارد‌های با کیفیت بالا که از آلیاژهای فولادی و پلیمرهای درجه یک ساخته شده‌اند، می‌توانند تا سال‌ها بدون مشکل کار کنند. در مقابل، برانکارد‌های ارزان‌تر که از مواد بی‌کیفیت ساخته شده‌اند، ممکن است زودتر دچار فرسودگی، خرابی چرخ‌ها یا سیستم‌های مکانیکی و الکتریکی شوند. تفاوت در ماندگاری همچنین به نوع برانکارد و تعداد دفعات استفاده بستگی دارد. برانکارد‌های تخصصی ICU که دارای سیستم‌های پیچیده هستند، به دلیل استفاده مداوم و فشار کاری بالا، نیاز به نگهداری بیشتری دارند. نگهداری منظم و سرویس دوره‌ای، از جمله تمیزکاری دقیق، روان‌کاری چرخ‌ها و بررسی سیستم‌های هیدرولیکی و الکترونیکی، می‌تواند عمر مفید برانکارد بخش ویژه بیمارستانی را به شدت افزایش دهد و از هزینه‌های اضافی برای تعمیر و تعویض جلوگیری کند.

• ترکیبات اصلی:

  • چارچوب: آلومینیوم یا آلیاژهای فولادی ضد زنگ.

  • تخت: پلی‌اورتان یا وینیل با پوشش ضد باکتری.

  • قطعات الکترونیکی و مکانیکی: موتورهای الکتریکی، پمپ‌های هیدرولیک و سنسورها.

• عوامل ماندگاری:

  • کیفیت مواد: مواد درجه یک عمر بیشتری دارند.

  • نحوه استفاده: استفاده صحیح و استاندارد باعث افزایش عمر می‌شود.

  • سرویس دوره‌ای: بررسی و نگهداری منظم سیستم‌های پیچیده.

بررسی بسته‌بندی، ویژگی ظاهری و نتیجه‌گیری

بسته‌بندی و ویژگی‌های ظاهری برانکارد بخش ویژه بیمارستانی نقش مهمی در شناسایی، نگهداری و عملکرد آن ایفا می‌کنند. برانکارد‌ها معمولاً در جعبه‌های مقوایی بزرگ و محکم یا پلاستیک‌های محافظ بسته‌بندی می‌شوند تا در طول حمل و نقل از کارخانه تا بیمارستان، از آسیب‌های فیزیکی محافظت شوند. بسته‌بندی همچنین شامل دفترچه راهنما و دستورالعمل‌های مونتاژ، نگهداری و استفاده از تمام سیستم‌های الکتریکی و مکانیکی است. در داخل بیمارستان، برانکارد‌ها در فضاهای مشخصی نگهداری می‌شوند تا به راحتی در دسترس باشند. برخی از برانکارد‌ها دارای کاورهای مخصوصی هستند که آن‌ها را در برابر گرد و غبار و آلودگی‌های محیطی محافظت می‌کند و آماده استفاده نگه‌شان می‌دارد.

ویژگی‌های ظاهری برانکارد بخش ویژه بیمارستانی به طور معمول با طراحی مدرن و کاربردی مشخص می‌شود. رنگ آن‌ها اغلب روشن و قابل مشاهده است تا به راحتی در محیط‌های شلوغ بیمارستان پیدا شوند. این برانکارد‌ها دارای سطوح صاف و بدون درز هستند که امکان تمیزکاری و ضدعفونی سریع و کامل را فراهم می‌کند. چرخ‌های آن‌ها معمولاً با پدال‌های رنگی برای قفل کردن و باز کردن مشخص شده‌اند. طراحی ارگونومیک با دستگیره‌های راحت و ارتفاع قابل تنظیم، از دیگر ویژگی‌های ظاهری مهم است. تمامی این ویژگی‌ها با هدف افزایش کارایی، ایمنی و بهداشت در محیط بیمارستانی طراحی شده‌اند و برانکارد بخش ویژه بیمارستانی را به یک ابزار ضروری تبدیل می‌کنند.

در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که برانکارد بخش ویژه بیمارستانی یک ابزار تخصصی و حیاتی است که نقش کلیدی در مراقبت از بیماران بدحال دارد. تاریخچه آن نشان‌دهنده تکامل از یک وسیله ساده به یک ابزار پیشرفته است که به ایمنی بیمار، کارایی کارکنان و تداوم مراقبت‌های حیاتی کمک می‌کند. با توجه به مزایا و معایب آن، انتخاب و نگهداری صحیح این برانکارد برای هر بیمارستانی که دارای بخش ICU است، ضروری است. استفاده از مواد با کیفیت، طراحی ارگونومیک، و آموزش مناسب به کارکنان، عواملی هستند که تضمین می‌کنند برانکارد بخش ویژه بیمارستانی نقش خود را در بهبود کیفیت مراقبت‌های بهداشتی به نحو احسن ایفا کند.

• بسته‌بندی: محافظت در برابر آسیب فیزیکی و ارائه دفترچه راهنما.

• ویژگی ظاهری:

  • رنگ: روشن و قابل مشاهده.

  • سطح: صاف و قابل تمیزکاری.

  • چرخ‌ها: دارای پدال‌های رنگی برای قفل کردن.

  • طراحی: ارگونومیک با دستگیره‌های راحت.

• نتیجه‌گیری: برانکارد بخش ویژه بیمارستانی یک ابزار تخصصی و ضروری برای حفظ جان و ایمنی بیماران بدحال است.