صندلی خونگیری آزمایشگاهی

صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی

تاریخچه صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی به موازات تکامل علم پزشکی و نیاز به روش‌های ایمن‌تر و راحت‌تر برای جمع‌آوری نمونه‌های خونی شکل گرفته است. در دوران اولیه پزشکی، فرآیند خونگیری اغلب در شرایط غیر استاندارد و با حداقل توجه به راحتی بیمار انجام می‌شد. بیماران ممکن بود روی تخت‌های ساده یا حتی صندلی‌های معمولی بنشینند که هیچ گونه پشتیبانی یا ایمنی خاصی برای جلوگیری از سقوط یا غش کردن در حین یا پس از خونگیری نداشتند. این وضعیت نه تنها تجربه ناخوشایندی برای بیمار ایجاد می‌کرد، بلکه خطر بروز عوارضی مانند افتادن، آسیب دیدگی، یا حتی شوک وازوواگال را افزایش می‌داد. با پیشرفت‌های اولیه در زمینه بهداشت و استریلیزاسیون در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، توجه به محیط‌های درمانی و تجهیزات مورد استفاده در آن‌ها افزایش یافت.

با گسترش آزمایشگاه‌های تشخیص طبی و افزایش حجم نمونه‌گیری‌های خونی، نیاز به یک راه‌حل تخصصی برای فرآیند خونگیری بیش از پیش احساس شد. این نیاز منجر به ابداع اولین نسل از صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی شد. طراحی‌های اولیه ساده بودند و عمدتاً بر اساس ایجاد یک سطح ثابت و راحت برای بازوی بیمار تمرکز داشتند. این صندلی‌ها اغلب دارای یک تکیه‌گاه بازو قابل تنظیم بودند که به فلبوتومیست اجازه می‌داد تا بازوی بیمار را در موقعیت مناسب برای خونگیری قرار دهد. با گذشت زمان و درک بهتر از فیزیولوژی بدن انسان و واکنش‌های احتمالی به خونگیری (مانند غش)، طراحی صندلی خونگیری آزمایشگاهی نیز تکامل یافت. ویژگی‌هایی مانند قابلیت تنظیم پشتی، تکیه‌گاه پا، و مهم‌تر از همه، قابلیت تبدیل شدن به حالت ترندلنبورگ (Trendelenburg) برای مواقع غش کردن بیمار، به تدریج به این صندلی‌ها اضافه شد. استفاده از مواد بهداشتی و قابل تمیزکاری آسان نیز به یک استاندارد تبدیل شد. این تکامل از یک صندلی معمولی به یک صندلی تخصصی و ایمن، نقش حیاتی در بهبود تجربه بیمار، افزایش ایمنی فرآیند خونگیری، و ارتقاء استانداردهای بهداشتی در آزمایشگاه‌ها و مراکز درمانی ایفا کرده است.

• ریشه‌های اولیه:

  • خونگیری در شرایط غیر استاندارد و روی صندلی‌های معمولی.

  • افزایش خطر سقوط، آسیب دیدگی یا غش.

• پیشرفت‌های اولیه:

  • افزایش توجه به محیط‌های درمانی و تجهیزات.

  • نیاز به راه‌حل تخصصی برای خونگیری.

• ابداع اولین صندلی‌های خونگیری:

  • طراحی‌های ساده با تمرکز بر تکیه‌گاه بازو قابل تنظیم.

• تکامل و افزودن ویژگی‌های ایمنی:

  • اضافه شدن قابلیت تنظیم پشتی، تکیه‌گاه پا.

  • قابلیت تبدیل به حالت ترندلنبورگ برای مواقع غش کردن.

  • استفاده از مواد بهداشتی و قابل تمیزکاری.

• نقش حیاتی:

  • بهبود تجربه بیمار، افزایش ایمنی فرآیند خونگیری، ارتقاء استانداردهای بهداشتی.

چکیده و معرفی صندلی خونگیری آزمایشگاهی

صندلی خونگیری آزمایشگاهی یک تجهیزات پزشکی تخصصی و ضروری است که به طور خاص برای فراهم آوردن راحتی، ایمنی و پشتیبانی لازم برای بیماران در طول فرآیند جمع‌آوری نمونه خون طراحی شده است. این صندلی‌ها در آزمایشگاه‌های تشخیص طبی، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز اهدای خون و سایر مراکز درمانی که نیاز به خونگیری دارند، کاربرد گسترده‌ای دارند. طراحی صندلی خونگیری آزمایشگاهی فراتر از یک صندلی معمولی است؛ این صندلی‌ها دارای ویژگی‌های ارگونومیک و ایمنی هستند که تجربه خونگیری را هم برای بیمار و هم برای فلبوتومیست (متخصص خونگیری) بهینه می‌کنند.

ویژگی‌های کلیدی این صندلی شامل تکیه‌گاه‌های بازو قابل تنظیم در ارتفاع و زاویه، که به فلبوتومیست اجازه می‌دهد تا بازوی بیمار را در موقعیت مناسب برای دسترسی به ورید قرار دهد. پشتی صندلی معمولاً قابل تنظیم است تا بیمار بتواند در راحت‌ترین حالت ممکن قرار گیرد. بسیاری از مدل‌ها دارای تکیه‌گاه پا نیز هستند که به ثبات و راحتی بیشتر بیمار کمک می‌کند. مهم‌ترین ویژگی ایمنی در بسیاری از صندلی خونگیری آزمایشگاهی، قابلیت تبدیل شدن سریع به حالت ترندلنبورگ است. این قابلیت به کادر درمانی اجازه می‌دهد تا در صورت بروز علائم غش کردن یا افت فشار خون در بیمار، به سرعت صندلی را به وضعیتی تغییر دهند که سر بیمار پایین‌تر از پاها قرار گیرد و جریان خون به مغز افزایش یابد، که این امر به جلوگیری از بیهوشی کامل و بهبود سریع‌تر بیمار کمک می‌کند.

جنس بدنه صندلی خونگیری آزمایشگاهی معمولاً از فلزات مقاوم مانند فولاد با روکش پودری یا استیل ضد زنگ است که دوام بالا و سهولت در تمیزکاری و ضدعفونی را تضمین می‌کند. روکش صندلی نیز از مواد بهداشتی، ضد آب، قابل شستشو و مقاوم در برابر مواد ضدعفونی‌کننده (مانند چرم مصنوعی یا وینیل پزشکی) ساخته می‌شود. هدف اصلی از طراحی این صندلی، کاهش اضطراب بیمار، افزایش ایمنی فرآیند خونگیری و بهبود کارایی فلبوتومیست است. در مجموع، صندلی خونگیری آزمایشگاهی نه تنها یک وسیله راحتی است، بلکه یک ابزار حیاتی برای تضمین سلامت و ایمنی بیماران در طول یکی از رایج‌ترین اقدامات پزشکی است.

• تعریف:

  • صندلی خونگیری آزمایشگاهی تجهیزات پزشکی تخصصی برای راحتی، ایمنی و پشتیبانی بیمار در خونگیری.

• کاربرد:

  • آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز اهدای خون.

• ویژگی‌های ارگونومیک و ایمنی:

  • تکیه‌گاه‌های بازو قابل تنظیم (ارتفاع و زاویه).

  • پشتی صندلی قابل تنظیم.

  • تکیه‌گاه پا (در بسیاری از مدل‌ها).

  • قابلیت تبدیل سریع به حالت ترندلنبورگ (برای غش کردن).

• جنس:

  • بدنه: فلزات مقاوم (فولاد با روکش پودری یا استیل ضد زنگ).

  • روکش: مواد بهداشتی، ضد آب، قابل شستشو (چرم مصنوعی/وینیل پزشکی).

• هدف:

  • کاهش اضطراب بیمار، افزایش ایمنی خونگیری، بهبود کارایی فلبوتومیست.

• نقش:

  • ابزاری حیاتی برای تضمین سلامت و ایمنی بیماران در خونگیری.

روش استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی

استفاده صحیح از صندلی خونگیری آزمایشگاهی یک عنصر کلیدی در تضمین راحتی و ایمنی بیمار و همچنین افزایش کارایی فلبوتومیست است. روش استفاده از این صندلی شامل چند مرحله اصلی است که باید با دقت رعایت شوند. اولین گام، آماده‌سازی صندلی قبل از ورود بیمار است. فلبوتومیست باید اطمینان حاصل کند که صندلی تمیز و ضدعفونی شده است. تکیه‌گاه بازو باید در موقعیت اولیه و مناسب برای ورود بیمار قرار گیرد و تمامی اهرم‌های تنظیم آزاد باشند تا بتوان به راحتی آن‌ها را تنظیم کرد.

هنگام ورود بیمار، فلبوتومیست باید بیمار را به آرامی راهنمایی کند تا روی صندلی خونگیری آزمایشگاهی بنشیند. اطمینان حاصل شود که بیمار به طور کامل و راحت روی صندلی قرار گرفته و پشت او به پشتی صندلی تکیه داده است. سپس، فلبوتومیست باید تکیه‌گاه بازوی مناسب (معمولاً بازوی غیر غالب بیمار) را تنظیم کند. تنظیم ارتفاع و زاویه تکیه‌گاه بازو باید به گونه‌ای باشد که بازوی بیمار صاف و کشیده باشد و وریدها به راحتی قابل دسترسی باشند. این تنظیمات باید با توجه به قد و جثه هر بیمار انجام شود. در صورت وجود، تکیه‌گاه پا نیز باید تنظیم شود تا پاهای بیمار به راحتی روی آن قرار گیرد و ثبات بیشتری داشته باشد. ارتباط کلامی با بیمار در این مرحله بسیار مهم است؛ فلبوتومیست باید از بیمار بپرسد که آیا راحت است و آیا نیاز به تنظیمات بیشتری دارد.

در طول فرآیند خونگیری، بیمار باید در حالت آرام و ثابت روی صندلی خونگیری آزمایشگاهی باقی بماند. فلبوتومیست باید به علائم حیاتی و وضعیت عمومی بیمار توجه کامل داشته باشد. در صورت مشاهده هرگونه علائم ناراحتی، سرگیجه، رنگ‌پریدگی یا غش کردن، باید بلافاصله اقدام شود. بسیاری از صندلی‌های خونگیری دارای اهرم‌هایی برای تغییر سریع صندلی به حالت ترندلنبورگ هستند. در این حالت، سر بیمار پایین‌تر از پاها قرار می‌گیرد تا جریان خون به مغز افزایش یابد و از بیهوشی کامل جلوگیری شود.

پس از اتمام خونگیری، فلبوتومیست باید اطمینان حاصل کند که بیمار کاملاً هوشیار و پایدار است. قبل از اینکه بیمار از روی صندلی بلند شود، باید چند دقیقه روی صندلی بنشیند تا از عدم بروز سرگیجه یا ضعف اطمینان حاصل شود. سپس، تکیه‌گاه بازو به آرامی پایین آورده شده و بیمار با احتیاط از صندلی بلند می‌شود. پس از خروج هر بیمار، صندلی خونگیری آزمایشگاهی باید بلافاصله با محلول ضدعفونی‌کننده مناسب تمیز و آماده برای بیمار بعدی شود. این روش سیستماتیک استفاده، نه تنها به راحتی و ایمنی بیمار کمک می‌کند، بلکه فرآیند خونگیری را برای کادر درمانی نیز کارآمدتر می‌سازد.

• آماده‌سازی قبل از ورود بیمار:

  • تمیز و ضدعفونی کردن صندلی.

  • قرار دادن تکیه‌گاه بازو در موقعیت اولیه و مناسب.

  • آزاد کردن اهرم‌های تنظیم.

• هنگام ورود بیمار:

  • راهنمایی بیمار برای نشستن راحت و کامل روی صندلی.

  • تنظیم ارتفاع و زاویه تکیه‌گاه بازو برای دسترسی به ورید.

  • تنظیم تکیه‌گاه پا (در صورت وجود) برای ثبات.

  • برقراری ارتباط کلامی و اطمینان از راحتی بیمار.

• در طول فرآیند خونگیری:

  • حفظ آرامش و ثبات بیمار.

  • توجه به علائم حیاتی بیمار.

  • تغییر سریع به حالت ترندلنبورگ در صورت غش کردن.

• پس از اتمام خونگیری:

  • اطمینان از هوشیاری و پایداری بیمار قبل از بلند شدن.

  • پایین آوردن آرام تکیه‌گاه بازو و بلند کردن با احتیاط بیمار.

  • تمیز و ضدعفونی کردن صندلی برای بیمار بعدی.

خونگیری و گرفتن نمونه خون از بیمار یکی از مهمترین نمونه های آزمایشگاهی محسوب می گردد که این عمل در آزمایشگاه بر روی صندلی نمونه گیری و توسط شخصی که در این زمینه تخصص کافی دارد صورت می گیرد. برای تهیه و تنظیم صندلی خونگیری آزمایشگاهی باید تمام دقت خود را به کار گرفت. این محصول یک صندلی اختصاصی با قابلیت تنظیم دسته می باشد تا بیمار بتواند دست خود را در بهترین و راحت ترین حالت نگه دارد. هنگام خونگیری باید دست بیمار کاملا بی حرکت و از ناحیه آرنج نیز خم نشده باشد. فرآیند خونگیری با کمک این صندلی هم برای پزشک و هم برای بیمار بسیار راحت خواهد بود. در آزمایشگاه ها به منظور دریافت نمونه خون از محلی ساکت، تمیز و کاملا مجزا استفاده می شود و حتما باید در آن مکان، محلول های تمیز کننده نیز وجود داشته باشد و برای تسریع امر خونگیری معمولا چند صندلی خونگیری گذاشته می شود.

قیمت صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی

استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی در یک محیط بالینی، فرآیندی کاملاً استاندارد و مرحله به مرحله است که با هدف تضمین راحتی، ایمنی و کارایی در طول فرآیند خونگیری انجام می‌شود. این مراحل به کادر درمانی کمک می‌کند تا با حداکثر بهره‌وری و حداقل خطر، نمونه‌گیری خون را انجام دهند.

مرحله اول: آماده‌سازی محیط و صندلی این مرحله شامل بررسی و آماده‌سازی کامل صندلی خونگیری آزمایشگاهی و محیط اطراف آن قبل از ورود بیمار است. ابتدا، فلبوتومیست باید اطمینان حاصل کند که صندلی کاملاً تمیز و ضدعفونی شده است. تمامی سطوح صندلی، به ویژه تکیه‌گاه‌های بازو و مناطقی که در تماس مستقیم با بیمار هستند، باید با محلول ضدعفونی‌کننده مناسب پاک شوند. این کار به جلوگیری از انتقال عوامل بیماری‌زا کمک می‌کند. سپس، فلبوتومیست باید تکیه‌گاه‌های بازو را در موقعیت اولیه و مناسب برای ورود بیمار قرار دهد. اهرم‌های تنظیم باید بررسی شوند تا اطمینان حاصل شود که به راحتی کار می‌کنند و می‌توانند تنظیمات لازم را انجام دهند. همچنین، باید اطمینان حاصل شود که فضای کافی در اطراف صندلی برای حرکت آزادانه فلبوتومیست و در صورت لزوم، جابجایی صندلی وجود دارد. لوازم لازم برای خونگیری (سوزن، لوله‌های آزمایش، پنبه الکلی، باند، دستکش) باید در دسترس و مرتب چیده شوند.

مرحله دوم: راهنمایی و قرارگیری بیمار پس از آماده‌سازی، بیمار به سمت صندلی خونگیری آزمایشگاهی راهنمایی می‌شود. فلبوتومیست باید با لحنی آرام و اطمینان‌بخش، بیمار را به نشستن روی صندلی دعوت کند. مهم است که بیمار به طور کامل و راحت روی صندلی بنشیند و پشت او به پشتی صندلی تکیه داده باشد. سپس، فلبوتومیست باید تکیه‌گاه بازوی مناسب (معمولاً بازوی غیر غالب بیمار) را تنظیم کند. این تنظیم شامل ارتفاع و زاویه تکیه‌گاه بازو است تا بازوی بیمار صاف و کشیده باشد و وریدها به راحتی قابل دسترسی باشند. این تنظیمات باید با توجه به قد و جثه هر بیمار انجام شود تا راحتی و ایمنی او تضمین شود. در صورت وجود، تکیه‌گاه پا نیز باید تنظیم شود تا پاهای بیمار به راحتی روی آن قرار گیرد و ثبات بیشتری داشته باشد. برقراری ارتباط کلامی با بیمار در این مرحله بسیار مهم است؛ فلبوتومیست باید از بیمار بپرسد که آیا راحت است و آیا نیاز به تنظیمات بیشتری دارد تا اضطراب او کاهش یابد.

مرحله سوم: خونگیری و نظارت بر بیمار در طول فرآیند خونگیری، بیمار باید در حالت آرام و ثابت روی صندلی خونگیری آزمایشگاهی باقی بماند. فلبوتومیست باید به علائم حیاتی و وضعیت عمومی بیمار توجه کامل داشته باشد. این شامل مشاهده رنگ پوست، تعریق، علائم سرگیجه یا تهوع است. در صورت مشاهده هرگونه علائم ناراحتی، سرگیجه، رنگ‌پریدگی شدید، یا علائم اولیه غش کردن (مانند افت فشار خون)، باید بلافاصله اقدام شود. بسیاری از صندلی‌های خونگیری دارای اهرم‌هایی هستند که به سرعت صندلی را به حالت ترندلنبورگ (Trendelenburg) تغییر می‌دهند. در این حالت، سر بیمار پایین‌تر از پاها قرار می‌گیرد تا جریان خون به مغز افزایش یابد و از بیهوشی کامل جلوگیری شود. این قابلیت حیاتی، ایمنی بیمار را در مواقع اضطراری تضمین می‌کند.

مرحله چهارم: ریکاوری و پاکسازی پس از خونگیری پس از اتمام خونگیری و اطمینان از بند آمدن خونریزی در محل تزریق، فلبوتومیست باید اطمینان حاصل کند که بیمار کاملاً هوشیار و پایدار است. قبل از اینکه بیمار از روی صندلی بلند شود، باید چند دقیقه روی صندلی خونگیری آزمایشگاهی بنشیند تا از عدم بروز سرگیجه یا ضعف اطمینان حاصل شود. این مرحله ریکاوری کوتاه برای جلوگیری از افتادن بیمار پس از بلند شدن ضروری است. سپس، تکیه‌گاه بازو به آرامی پایین آورده شده و بیمار با احتیاط از صندلی بلند می‌شود. پس از خروج هر بیمار، صندلی باید بلافاصله با محلول ضدعفونی‌کننده مناسب تمیز و آماده برای بیمار بعدی شود. این تمیزکاری شامل تمامی سطوح تماس با بیمار و تکیه‌گاه بازو است. رعایت دقیق این چهار مرحله، تضمین‌کننده حداکثر کارایی، بهداشت و ایمنی در استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی است.

• مرحله اول: آماده‌سازی محیط و صندلی:

  • تمیز و ضدعفونی کردن کامل صندلی و سطوح تماس با بیمار.

  • قرار دادن تکیه‌گاه‌های بازو در موقعیت اولیه.

  • بررسی عملکرد اهرم‌های تنظیم.

  • اطمینان از فضای کافی اطراف صندلی.

  • آماده‌سازی لوازم خونگیری.

• مرحله دوم: راهنمایی و قرارگیری بیمار:

  • دعوت آرام بیمار به نشستن راحت و کامل روی صندلی.

  • تنظیم ارتفاع و زاویه تکیه‌گاه بازو متناسب با بیمار.

  • تنظیم تکیه‌گاه پا (در صورت وجود).

  • برقراری ارتباط کلامی برای کاهش اضطراب.

• مرحله سوم: خونگیری و نظارت بر بیمار:

  • حفظ آرامش و ثبات بیمار در طول خونگیری.

  • نظارت کامل بر علائم حیاتی و وضعیت عمومی بیمار.

  • تغییر سریع به حالت ترندلنبورگ در صورت بروز علائم غش.

• مرحله چهارم: ریکاوری و پاکسازی پس از خونگیری:

  • اطمینان از هوشیاری و پایداری بیمار (نشستن چند دقیقه).

  • پایین آوردن آرام تکیه‌گاه بازو و بلند کردن با احتیاط بیمار.

  • تمیز و ضدعفونی کردن صندلی برای بیمار بعدی.

کاربردهای صندلی خونگیری آزمایشگاهی

صندلی خونگیری آزمایشگاهی به دلیل طراحی تخصصی خود برای راحتی و ایمنی بیمار در طول فرآیند جمع‌آوری نمونه خون، در طیف وسیعی از محیط‌های درمانی و بهداشتی کاربرد فراوان دارد. این صندلی‌ها نقش حیاتی در استانداردسازی و بهبود کیفیت خدمات خونگیری ایفا می‌کنند.

آزمایشگاه‌های تشخیص طبی: اصلی‌ترین و رایج‌ترین کاربرد صندلی خونگیری آزمایشگاهی در آزمایشگاه‌های تشخیص طبی است. در این محیط‌ها، روزانه تعداد زیادی نمونه خون از بیماران مختلف جمع‌آوری می‌شود. صندلی خونگیری به فلبوتومیست‌ها اجازه می‌دهد تا بیماران را در موقعیت مناسب و ایمن قرار دهند، که این امر به افزایش دقت در خونگیری و کاهش ناراحتی بیمار کمک می‌کند. قابلیت تنظیم تکیه‌گاه بازو و پشتی، فرآیند را برای بیماران با جثه‌های مختلف آسان‌تر می‌سازد.

بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها: در بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها، از جمله اورژانس، بخش‌های بستری، و کلینیک‌های سرپایی، صندلی خونگیری آزمایشگاهی برای جمع‌آوری نمونه‌های خونی از بیماران استفاده می‌شود. در این محیط‌ها، که بیماران ممکن است در وضعیت‌های جسمانی مختلفی باشند، قابلیت‌های ایمنی صندلی، به ویژه حالت ترندلنبورگ، برای مدیریت سریع واکنش‌های وازوواگال (غش کردن) بسیار حیاتی است.

مراکز اهدای خون: در مراکز اهدای خون، صندلی خونگیری آزمایشگاهی نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. این صندلی‌ها باید به اهداکنندگان امکان دهند تا در طول فرآیند اهدای خون (که معمولاً طولانی‌تر از یک خونگیری ساده است) راحت باشند. ویژگی‌هایی مانند پشتی قابل تنظیم و تکیه‌گاه‌های بازوی پهن و راحت، برای این منظور ضروری هستند. همچنین، قابلیت ترندلنبورگ برای مدیریت فوری هرگونه واکنش نامطلوب در اهداکنندگان حائز اهمیت است.

مراکز تحقیقاتی و بالینی: در مراکز تحقیقاتی که نیاز به جمع‌آوری مکرر نمونه‌های خون از شرکت‌کنندگان در مطالعات بالینی وجود دارد، صندلی خونگیری آزمایشگاهی برای حفظ راحتی و ایمنی شرکت‌کنندگان در طول دوره‌های طولانی نمونه‌گیری استفاده می‌شود.

مطب‌های پزشکان متخصص: برخی مطب‌های پزشکان متخصص، مانند متخصصان غدد یا عفونی، که به طور منظم نیاز به آزمایش خون دارند، ممکن است از صندلی خونگیری آزمایشگاهی برای راحتی و ایمنی بیماران خود استفاده کنند تا نیازی به ارجاع بیماران به آزمایشگاه‌های بیرونی نباشد.

آموزشگاه‌های پزشکی و پرستاری: در محیط‌های آموزشی، این صندلی برای آموزش دانشجویان فلبوتومی، پرستاری و پزشکی در مورد تکنیک‌های صحیح خونگیری، نحوه قرار دادن بیمار و مدیریت واکنش‌های نامطلوب استفاده می‌شود. این امر به دانشجویان کمک می‌کند تا مهارت‌های عملی خود را در یک محیط شبیه‌سازی شده توسعه دهند.

در مجموع، کاربردهای متنوع صندلی خونگیری آزمایشگاهی نشان‌دهنده اهمیت آن در حفظ راحتی، ایمنی و کارایی در تمامی سطوح مراقبت‌های بهداشتی است و به عنوان یک ابزار اساسی برای هر محیطی که در آن خونگیری انجام می‌شود، محسوب می‌گردد.

• آزمایشگاه‌های تشخیص طبی:

  • اصلی‌ترین کاربرد برای جمع‌آوری روزانه نمونه‌های خون.

  • افزایش دقت در خونگیری و کاهش ناراحتی بیمار.

• بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها:

  • بخش‌های اورژانس، بستری، و سرپایی.

  • مدیریت سریع واکنش‌های وازوواگال با حالت ترندلنبورگ.

• مراکز اهدای خون:

  • فراهم آوردن راحتی برای اهداکنندگان در طول فرآیند طولانی اهدای خون.

  • مدیریت فوری واکنش‌های نامطلوب در اهداکنندگان.

• مراکز تحقیقاتی و بالینی:

  • حفظ راحتی و ایمنی شرکت‌کنندگان در مطالعات بالینی.

• مطب‌های پزشکان متخصص:

  • برای راحتی و ایمنی بیماران و انجام خونگیری در مطب.

• آموزشگاه‌های پزشکی و پرستاری:

  • آموزش تکنیک‌های صحیح خونگیری و مدیریت بیمار به دانشجویان.

صندلی خونگیری آزمایشگاهی باید دارای استانداردهای لازمه باشد که در ادامه به صورت مختصر به بیان این استانداردها می پردازیم. این وسیله باید به تخت و حالت نیم خیز با قابلیت شیب منفی، تبدیل گردد و دارای طولی مابین 195 تا 2 متر باشد همچنین دارای ارتفاعی مابین 115 الی 120 و از زمین تا نشیمن گاه نیز 62 سانتی متر باشد. این صندلی قابلیت تبدیل شدن به تخت را دارد تا هنگامی که بیمار ضعف نماید بتوان شیب زیر سر او را تنظیم نمود و بتوان آن را به صورت تخت کاملا مسطح و صاف درآورد همچنین شیب زیر پا را می توان نیز در زاویه دلخواه تنظیم نمود به شکلی که صندلی تبدیل به تخت کاملا صاف و مسطح گردد. از ویژگی برتر این محصول برخورداری از فوم 5 سانتی متری است که از کیفیت عالی برخوردار می باشد و در بلندمدت دچار آسیب و فرورفتگی نمی شود. بدنه این محصول با رنگ الکترواستاتیک مرغوب پوشش داده شده است به همین علت طراحی آن به چشم می آید و نظر هر بیننده ای را به خود جلب می نماید

ویژگی های صندلی خونگیری ساده:

 رویه فوم

 قابل استفاده در مراکز درمانی و آزمایشگاه ها

 در رنگ های آبی،زرشکی،توسی و مشکی موجود میباشند.در صورت سفارش رنگ های دیگر به صورت اختصاصی ساخته میشوند.

 صندلی خونگیری و تخت تاشو

 رنگ الکترواستاتیک

 بسته بندی کارتن

 پیچ تنظیم پایه ها

 نوار لبه

 ابر قالبی

صندلی نمونه گیری تخت شو 

صندلی نمونه گیری تخت شو  ، همانند هر تجهیزات پزشکی تخصصی دیگری، دارای مجموعه‌ای از مزایا و معایب است که بررسی آن‌ها به کاربران کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری آگاهانه‌تری داشته باشند.

مزایا:

یکی از برجسته‌ترین مزایای صندلی نمونه گیری تخت شو ، افزایش چشمگیر ایمنی بیمار است. طراحی این صندلی‌ها به گونه‌ای است که خطر سقوط یا آسیب دیدگی بیمار در حین یا پس از خونگیری را به حداقل می‌رساند. قابلیت تبدیل سریع به حالت ترندلنبورگ در صورت غش کردن بیمار، یک ویژگی حیاتی است که می‌تواند از بیهوشی کامل جلوگیری کرده و به سرعت وضعیت بیمار را بهبود بخشد. این امر به کاهش عوارض جانبی ناشی از خونگیری کمک شایانی می‌کند. افزایش راحتی بیمار از دیگر مزایای کلیدی است. با پشتی قابل تنظیم، تکیه‌گاه‌های بازوی ارگونومیک و تکیه‌گاه پا، بیمار می‌تواند در راحت‌ترین حالت ممکن قرار گیرد، که این امر به کاهش اضطراب و استرس ناشی از فرآیند خونگیری کمک می‌کند. یک بیمار راحت و آرام، همکاری بهتری با فلبوتومیست خواهد داشت.

بهبود کارایی فلبوتومیست نیز از مزایای مهم است. تکیه‌گاه‌های بازو قابل تنظیم در ارتفاع و زاویه، به فلبوتومیست اجازه می‌دهد تا بازوی بیمار را در موقعیت ایده‌آل برای دسترسی به ورید قرار دهد. این امر به افزایش دقت در خونگیری، کاهش نیاز به تلاش‌های مکرر و در نتیجه صرفه‌جویی در زمان کمک می‌کند. بهداشت و سهولت در تمیزکاری نیز از ویژگی‌های برجسته است. روکش‌های صندلی از مواد ضد آب و قابل شستشو ساخته می‌شوند که به راحتی با محلول‌های ضدعفونی‌کننده تمیز می‌شوند و از تجمع باکتری‌ها و میکروب‌ها جلوگیری می‌کنند. این امر به حفظ استانداردهای بهداشتی بالا در محیط آزمایشگاه یا کلینیک کمک می‌کند. دوام و ماندگاری بالا نیز از مزایای صندلی خونگیری آزمایشگاهی است، زیرا معمولاً از فلزات مقاوم و روکش‌های بادوام ساخته می‌شوند که تحمل استفاده مکرر در محیط‌های پرتردد را دارند. در نهایت، ظاهر حرفه‌ای این صندلی‌ها به محیط درمانی جلوه‌ای منظم و قابل اعتماد می‌بخشد که حس اطمینان را در بیماران ایجاد می‌کند.

معایب:

با این حال، صندلی خونگیری آزمایشگاهی می‌تواند دارای معایبی نیز باشد. یکی از آن‌ها هزینه اولیه بالاتر است. این صندلی‌ها به دلیل طراحی تخصصی، مواد با کیفیت و ویژگی‌های ایمنی، معمولاً گران‌تر از صندلی‌های معمولی یا مبلمان استاندارد هستند. این هزینه ممکن است برای آزمایشگاه‌های کوچک‌تر یا مراکز درمانی با بودجه محدود، چالش‌برانگیز باشد. اشغال فضای نسبتاً زیاد نیز از دیگر معایب است. به خصوص مدل‌هایی که قابلیت تبدیل به تخت را دارند، فضای بیشتری را اشغال می‌کنند که ممکن است در آزمایشگاه‌های کوچک یا فضاهای محدود، مشکل‌ساز باشد.

وزن نسبتاً بالا (به خصوص در مدل‌های تمام فلزی) ممکن است جابجایی صندلی را در صورت نیاز به تغییر چیدمان یا تمیزکاری عمیق، دشوار کند. اگرچه برخی مدل‌ها دارای چرخ هستند، اما جابجایی آن‌ها همچنان نیازمند نیروی بیشتری است. نیاز به نگهداری و تمیزکاری منظم نیز از دیگر معایب است. برای حفظ بهداشت و ظاهر حرفه‌ای، صندلی باید به صورت منظم و پس از هر بیمار تمیز و ضدعفونی شود، که این کار نیازمند صرف زمان و انرژی است. محدودیت در تنوع طراحی و رنگ نیز می‌تواند یک عامل باشد. صندلی‌های خونگیری معمولاً در رنگ‌های خنثی و با طراحی‌های کاربردی تولید می‌شوند و به اندازه مبلمان عمومی، تنوع زیبایی‌شناختی را ارائه نمی‌دهند. این ممکن است برای محیط‌هایی که به دنبال دکوراسیون خاص هستند، مطلوب نباشد. با در نظر گرفتن این مزایا و معایب، کاربران می‌توانند بهترین انتخاب را برای نیازهای خاص خود داشته باشند.

• مزایا:

  • افزایش ایمنی بیمار: کاهش خطر سقوط/آسیب، حالت ترندلنبورگ برای غش، کاهش عوارض جانبی.

  • افزایش راحتی بیمار: پشتی قابل تنظیم، تکیه‌گاه بازو ارگونومیک، تکیه‌گاه پا، کاهش اضطراب و استرس.

  • بهبود کارایی فلبوتومیست: تکیه‌گاه بازو قابل تنظیم، افزایش دقت در خونگیری، صرفه‌جویی در زمان.

  • بهداشت و سهولت در تمیزکاری: روکش‌های ضد آب و قابل شستشو، جلوگیری از تجمع باکتری، حفظ استانداردهای بهداشتی.

  • دوام و ماندگاری بالا: ساخته شده از فلزات مقاوم و روکش‌های بادوام.

  • ظاهر حرفه‌ای: جلوه‌ای منظم و قابل اعتماد به محیط درمانی.

• معایب:

  • هزینه اولیه بالاتر: گران‌تر از صندلی‌های معمولی.

  • اشغال فضای نسبتاً زیاد: به خصوص مدل‌های تبدیل شونده به تخت.

  • وزن نسبتاً بالا: دشواری در جابجایی (در مدل‌های تمام فلزی).

  • نیاز به نگهداری و تمیزکاری منظم: صرف زمان و انرژی.

  • محدودیت در تنوع طراحی و رنگ: رنگ‌های خنثی و طراحی‌های کاربردی.

اثرات استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی

استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی در محیط‌های درمانی، اثرات مثبت و گسترده‌ای بر جنبه‌های مختلف مراقبت‌های بهداشتی دارد که فراتر از صرفاً یک وسیله نشیمن است. این اثرات به طور مستقیم بر کیفیت خدمات، ایمنی بیمار، و کارایی کادر درمانی تأثیر می‌گذارد.

یکی از مهم‌ترین اثرات، افزایش چشمگیر ایمنی بیمار و کاهش عوارض است. طراحی ارگونومیک و ویژگی‌های ایمنی مانند قابلیت تبدیل به حالت ترندلنبورگ، خطر سقوط، آسیب دیدگی یا بیهوشی ناشی از واکنش‌های وازوواگال را به حداقل می‌رساند. این امر به کاهش اضطراب بیمار قبل و در طول فرآیند خونگیری کمک می‌کند، زیرا بیمار احساس امنیت و پشتیبانی بیشتری دارد. کاهش این عوارض، نه تنها تجربه بهتری برای بیمار رقم می‌زند، بلکه از بار کاری اضافی کادر درمانی برای مدیریت حوادث نیز می‌کاهد.

اثر دیگر، بهبود بهره‌وری و کارایی فلبوتومیست‌ها است. با داشتن یک صندلی ثابت و قابل تنظیم که بازوی بیمار را در موقعیت ایده‌آل قرار می‌دهد، فلبوتومیست می‌تواند با دقت و سرعت بیشتری ورید را پیدا کرده و خونگیری را انجام دهد. این امر به کاهش تعداد تلاش‌های ناموفق برای خونگیری و در نتیجه صرفه‌جویی در زمان کمک می‌کند. افزایش سرعت و دقت، به معنای امکان ارائه خدمات به تعداد بیشتری از بیماران در طول روز است، که در نهایت به افزایش ظرفیت و درآمد آزمایشگاه یا مرکز درمانی منجر می‌شود.

علاوه بر این، استفاده از صندلی خونگیری آزمایشگاهی به حفظ و ارتقاء استانداردهای بهداشتی کمک می‌کند. روکش‌های صندلی که به راحتی تمیز و ضدعفونی می‌شوند، از انتقال عوامل بیماری‌زا بین بیماران جلوگیری می‌کنند. این امر به ویژه در محیط‌های پرتردد مانند آزمایشگاه‌ها که با افراد مختلفی سروکار دارند، حیاتی است و به کاهش نرخ عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی (HAIs) کمک شایانی می‌کند. از نظر تصویر حرفه‌ای مرکز درمانی، استفاده از تجهیزات مدرن، تمیز و تخصصی مانند صندلی خونگیری، حس اعتماد و اطمینان را به بیماران و خانواده‌های آن‌ها منتقل می‌کند. یک محیط خونگیری سازمان‌یافته، ایمن و راحت نشان‌دهنده توجه به جزئیات و کیفیت بالای مراقبت است. در نهایت، این صندلی به استانداردسازی فرآیندهای خونگیری کمک می‌کند. با داشتن یک تجهیزات ثابت و مشخص، فلبوتومیست‌ها می‌توانند روال‌های یکسانی را دنبال کنند که این امر به کاهش خطاهای انسانی و افزایش یکنواختی در ارائه خدمات کمک می‌کند. تمامی این اثرات در کنار هم، صندلی خونگیری آزمایشگاهی را به یک سرمایه‌گذاری ارزشمند و ضروری در هر سیستم مراقبت بهداشتی تبدیل می‌کند.

• افزایش ایمنی بیمار و کاهش عوارض:

  • کاهش خطر سقوط، آسیب دیدگی یا بیهوشی.

  • کاهش اضطراب بیمار و بهبود تجربه او.

  • کاهش بار کاری اضافی کادر درمانی.

• بهبود بهره‌وری و کارایی فلبوتومیست‌ها:

  • افزایش دقت و سرعت در خونگیری.

  • کاهش تعداد تلاش‌های ناموفق و صرفه‌جویی در زمان.

  • افزایش ظرفیت و درآمد مرکز درمانی.

• حفظ و ارتقاء استانداردهای بهداشتی:

  • جلوگیری از انتقال عوامل بیماری‌زا.

  • کاهش نرخ عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی (HAIs).

• ارتقاء تصویر حرفه‌ای مرکز درمانی:

  • انتقال حس اعتماد و اطمینان به بیماران.

  • نشان‌دهنده توجه به جزئیات و کیفیت بالای مراقبت.

• استانداردسازی فرآیندهای خونگیری:

  • کاهش خطاهای انسانی و افزایش یکنواختی در ارائه خدمات.

رویه چرمی که برای این صندلی نمونه گیری در نظر گرفته شده است نیز قابلیت شست و شو دارد و هنگامی که کثیف می شود به راحتی می توان آن را جدا کرد و بدون اینکه بافت آن آسیب ببیند آن را با مواد شوینده شست. ابعاد بدنه صندلی خونگیری آزمایشگاهی 60 * 30 است که از استحکام بالایی برخوردار است. دسته های محصول معرفی شده قابلیت چرخش دارند همچنین در قسمت دسته ها نیز جایی برای تنظیم ارتفاع وجود دارد. پایه های تعبیه شدت برای آن نیز بسیار محکم و با کیفیت است که به راحتی وزن بیمار را تحمل می کند. این وسیله در مدل های متنوع توسط شرکت های گوناگون طراحی و تولید می گردد و از تنوع رنگ ( آبی، زرشکی، توسی و مشکی ) نیز برخوردار می باشد.

صندلی خونگیری تخت شو

ترکیبات اصلی سازنده صندلی خونگیری تخت شو به طور مستقیم بر کیفیت، دوام، ایمنی، بهداشت، و عملکرد کلی آن در محیط‌های درمانی تأثیر می‌گذارند. انتخاب مواد مناسب، تضمین‌کننده مقاومت صندلی در برابر استفاده مکرر، تمیزکاری‌های مداوم، و شرایط خاص محیطی است.

ساختار و فریم (فلز): ماده اصلی و غالب در ساختار و فریم صندلی خونگیری آزمایشگاهی، فلز است. معمولاً از دو نوع فلز اصلی استفاده می‌شود:

• فولاد با روکش پودری (Powder-Coated Steel): این نوع فولاد، که با یک لایه رنگ پودری مقاوم پوشانده شده است، مقاومت خوبی در برابر خوردگی، خراشیدگی و مواد شیمیایی دارد. روکش پودری یک سطح صاف و بادوام ایجاد می‌کند که به راحتی تمیز می‌شود و در رنگ‌های مختلف (معمولاً سفید، خاکستری یا مشکی) موجود است. این گزینه معمولاً مقرون به صرفه‌تر از استیل ضد زنگ است.

• استیل ضد زنگ (Stainless Steel): استیل ضد زنگ به دلیل مقاومت فوق‌العاده در برابر زنگ‌زدگی، خوردگی، مواد شیمیایی، و حرارت بالا، گزینه‌ای ایده‌آل برای صندلی‌های پزشکی حرفه‌ای است. این ماده ظاهری براق و بسیار بهداشتی دارد و به راحتی تمیز و ضدعفونی می‌شود. دوام آن بسیار بالاست و برای محیط‌هایی که نیاز به بالاترین استانداردهای بهداشتی و طول عمر بالا دارند، ترجیح داده می‌شود.

روکش و فوم (پوشش و بالشتک): روکش صندلی و بالشتک‌های آن نقش حیاتی در راحتی بیمار و سهولت تمیزکاری دارند:

• روکش (Upholstery): معمولاً از چرم مصنوعی با کیفیت بالا (مانند وینیل پزشکی) یا پلی‌اورتان ساخته می‌شود. این مواد باید دارای ویژگی‌های زیر باشند:

  • ضد آب و ضد لک: برای جلوگیری از نفوذ مایعات و لکه‌ها.

  • قابل شستشو و ضدعفونی: مقاوم در برابر محلول‌های ضدعفونی‌کننده رایج در پزشکی.

  • مقاوم در برابر سایش: برای تحمل استفاده مکرر.

  • غیر سمی و ضد حساسیت: برای تماس مستقیم با پوست بیمار.

• فوم (Foam): زیر روکش، از فوم با چگالی بالا استفاده می‌شود تا راحتی و پشتیبانی لازم را برای بیمار فراهم کند و در طول زمان شکل خود را از دست ندهد.

تکیه‌گاه‌های بازو: تکیه‌گاه‌های بازو از اجزای حیاتی صندلی خونگیری آزمایشگاهی هستند که قابلیت تنظیم و پشتیبانی از بازوی بیمار را فراهم می‌کنند.

• ساختار: معمولاً از فلز (همانند فریم اصلی) ساخته می‌شوند.

• پوشش: دارای بالشتک‌های راحت با روکش مشابه صندلی.

• مکانیزم تنظیم: شامل اهرم‌ها و قفل‌های فلزی یا پلاستیکی مقاوم برای تنظیم ارتفاع و زاویه.

مکانیزم تنظیم و اهرم‌ها: برای تنظیم پشتی، تکیه‌گاه پا، و قابلیت ترندلنبورگ، از مکانیزم‌های مکانیکی یا هیدرولیکی استفاده می‌شود:

• مکانیکی: شامل اهرم‌ها و قفل‌های فلزی است که با نیروی دستی تنظیم می‌شوند.

• هیدرولیکی/پنوماتیکی: در مدل‌های پیشرفته‌تر، از سیستم‌های هیدرولیکی یا پنوماتیکی (گازی) برای تنظیم نرم و آسان صندلی استفاده می‌شود. این سیستم‌ها معمولاً با پدال پا یا اهرم‌های دستی کنترل می‌شوند.

پایه‌ها و چرخ‌ها (در صورت وجود):

• پایه‌ها: معمولاً از فلز (همانند فریم) ساخته می‌شوند تا ثبات و پایداری صندلی را تضمین کنند.

• چرخ‌ها (Casters): در برخی مدل‌ها برای جابجایی آسان‌تر صندلی در محیط آزمایشگاه، چرخ‌های قفل‌شونده از جنس لاستیک یا پلی‌اورتان استفاده می‌شوند.

کیفیت این ترکیبات اصلی به طور مستقیم بر طول عمر، قابلیت اطمینان، و ایمنی صندلی خونگیری تخت شو تأثیر می‌گذارد و انتخاب مواد با کیفیت بالا، سرمایه‌گذاری در عملکرد بلندمدت و حفظ استانداردهای بهداشتی را تضمین می‌کند.

• ساختار و فریم (فلز):

  • فولاد با روکش پودری: مقاومت خوب در برابر خوردگی، خراشیدگی، مواد شیمیایی، سطح صاف و بادوام، مقرون به صرفه.

  • استیل ضد زنگ: مقاومت فوق‌العاده در برابر زنگ‌زدگی، خوردگی، مواد شیمیایی، حرارت بالا، ظاهر بهداشتی، دوام بسیار بالا.

• روکش و فوم:

  • روکش: چرم مصنوعی (وینیل پزشکی) یا پلی‌اورتان (ضد آب، قابل شستشو، ضدعفونی، مقاوم در برابر سایش، غیر سمی).

  • فوم: فوم با چگالی بالا برای راحتی و پشتیبانی.

• تکیه‌گاه‌های بازو:

  • ساختار: فلزی.

  • پوشش: بالشتک با روکش مشابه صندلی.

  • مکانیزم تنظیم: اهرم‌ها و قفل‌های فلزی/پلاستیکی مقاوم.

• مکانیزم تنظیم و اهرم‌ها:

  • مکانیکی: اهرم‌ها و قفل‌های فلزی.

  • هیدرولیکی/پنوماتیکی: سیستم‌های نرم و آسان با پدال پا یا اهرم‌های دستی.

• پایه‌ها و چرخ‌ها (در صورت وجود):

  • پایه‌ها: فلزی برای ثبات.

  • چرخ‌ها: لاستیک/پلی‌اورتان قفل‌شونده برای جابجایی آسان.

اگر رنگی غیر از رنگ های موجود مدنظر داشته باشید می توانید آن را به صورت اختصاصی سفارش دهید. این محصول در تمامی مراکز آزمایشگاهی و درمانی کاربرد دارد. برای دریافت مشاوره به منظور تهیه و خرید صندلی خونگیری آزمایشگاهی یا صندلی نمونه گیری می توانید با کارشناسان مجرب آریا طب تماس حاصل بفرمایید و به منظور مراجعه حضوری به فروشگاه صنایع پزشکی آریا طب نیز می توانید به آدرسی که در این سایت درج شده است مراجعه نمایید.

• روند خون ‌گیری را تسهیل می دارد تا در هر زمان که فرد دچار افت فشار می باشد به راحتی تبدیل به تخت شود
•  دارای ویژگی هایی از قبیل رویه فوم دار ، رنگ استاتیک و دو تکه و سه تکه بودن می باشد
• اجزای دو دسته تشکیل شده که فرد به راحتی دست خود را در یک راستا برای نمونه گیری بدون حرکت قرار دهد  و مشکلی پیش نیایید 

صندلی خونگیری آزمایشگاهی ساده

ماندگاری صندلی خونگیری آزمایشگاهی ساده یک فاکتور حیاتی در ارزیابی ارزش و کارایی آن در محیط‌های درمانی است. طول عمر مفید این صندلی به ترکیبی از عوامل بستگی دارد که شامل کیفیت مواد اولیه، فرآیند ساخت، نحوه استفاده و نگهداری، و شرایط محیطی می‌شود.

کیفیت مواد اولیه: همانطور که در بخش ترکیبات اصلی اشاره شد، نوع فلز مورد استفاده در فریم و کیفیت روکش آن تأثیر بسزایی در ماندگاری صندلی خونگیری آزمایشگاهی ساده دارد. صندلی‌های ساخته شده از استیل ضد زنگ با کیفیت بالا، به دلیل مقاومت فوق‌العاده در برابر زنگ‌زدگی، خوردگی، و مواد شیمیایی، معمولاً دارای طول عمر بسیار بالایی هستند. این مواد در برابر رطوبت و بخار آب که در محیط‌های درمانی رایج است، مقاوم بوده و به راحتی تمیز می‌شوند. صندلی‌های فولادی با روکش پودری نیز می‌توانند دوام خوبی داشته باشند، به شرطی که روکش آن‌ها ضخیم و مقاوم در برابر خراشیدگی باشد و آسیب نبیند. کیفیت روکش صندلی (چرم مصنوعی پزشکی یا وینیل) نیز بسیار مهم است. روکش‌های با کیفیت بالا در برابر سایش، پارگی، و مواد ضدعفونی‌کننده مقاوم هستند و برای سال‌ها ظاهر و عملکرد خود را حفظ می‌کنند. فوم با چگالی بالا نیز از نشست کردن و از دست دادن شکل خود در طول زمان جلوگیری می‌کند.

کیفیت ساخت و مونتاژ: حتی با بهترین مواد اولیه، اگر فرآیند ساخت و مونتاژ ضعیف باشد، ماندگاری صندلی خونگیری آزمایشگاهی به شدت کاهش می‌یابد. جوشکاری‌های ضعیف در فریم فلزی، اتصالات ناپایدار در مکانیزم‌های تنظیم، و دوخت نامناسب روکش می‌تواند منجر به خرابی زودهنگام صندلی شود. صندلی‌های با کیفیت بالا دارای جوشکاری‌های دقیق، اتصالات محکم، و پرداخت نهایی بدون نقص هستند که به استحکام کلی و دوام صندلی می‌افزاید. اطمینان از اینکه تمامی قطعات متحرک و مکانیزم‌های تنظیم به درستی و محکم به یکدیگر متصل شده‌اند، برای طول عمر صندلی ضروری است.

نحوه استفاده و نگهداری: روش استفاده و نگهداری کاربر نقش مهمی در طول عمر صندلی خونگیری آزمایشگاهی ایفا می‌کند.

• استفاده صحیح: عدم اعمال فشار بیش از حد به تکیه‌گاه‌ها یا مکانیزم‌های تنظیم، و استفاده از صندلی فقط برای مقاصد طراحی شده، به حفظ ساختار آن کمک می‌کند.

• تمیزکاری منظم و صحیح: تمیزکاری روزانه و ضدعفونی کردن صندلی با محلول‌های مناسب (که به روکش و فلز آسیب نرسانند) از تجمع آلودگی، لکه‌ها و مواد شیمیایی که می‌توانند به مرور زمان باعث خوردگی، تغییر رنگ یا تخریب روکش شوند، جلوگیری می‌کند.

• بازرسی دوره‌ای: بازرسی منظم مکانیزم‌های تنظیم، اتصالات و چرخ‌ها (در صورت وجود) برای شناسایی و رفع مشکلات احتمالی قبل از تبدیل شدن به خرابی‌های بزرگ، به افزایش عمر صندلی کمک می‌کند. روغن‌کاری دوره‌ای قطعات متحرک نیز می‌تواند مفید باشد.

شرایط محیطی: شرایط محیطی که صندلی خونگیری آزمایشگاهی در آن قرار می‌گیرد نیز می‌تواند بر ماندگاری آن تأثیر بگذارد. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور مستقیم خورشید (اشعه UV) می‌تواند باعث تغییر رنگ یا شکنندگی روکش و پلاستیک شود. رطوبت بیش از حد در محیط‌هایی که تهویه مناسبی ندارند، می‌تواند به زنگ‌زدگی قطعات فلزی (در صورت عدم استفاده از استیل ضد زنگ) منجر شود. دماهای بسیار بالا یا نوسانات شدید دما نیز می‌توانند بر خواص مواد تأثیر بگذارند. به طور کلی، یک صندلی خونگیری آزمایشگاهی با کیفیت بالا که به درستی استفاده و نگهداری شود، می‌تواند برای ۱۰ تا ۱۵ سال یا حتی بیشتر در یک محیط درمانی فعال دوام بیاورد و عملکرد مطلوبی داشته باشد. سرمایه‌گذاری اولیه در یک صندلی با کیفیت، در بلندمدت با کاهش نیاز به تعویض و تعمیر، و حفظ استانداردهای بهداشتی، مقرون به صرفه خواهد بود.

• عوامل مؤثر بر ماندگاری:

  • کیفیت مواد اولیه:

    • استیل ضد زنگ با کیفیت بالا: مقاومت فوق‌العاده در برابر زنگ‌زدگی، خوردگی، مواد شیمیایی، طول عمر بالا.

    • فولاد با روکش پودری مقاوم: دوام خوب در برابر خراشیدگی.

    • روکش‌های با کیفیت (وینیل پزشکی/چرم مصنوعی): مقاومت در برابر سایش، پارگی، مواد ضدعفونی‌کننده.

    • فوم با چگالی بالا: حفظ شکل و راحتی.

  • کیفیت ساخت و مونتاژ:

    • جوشکاری‌های دقیق، اتصالات محکم، دوخت مناسب روکش.

    • مونتاژ صحیح تمامی اجزا و مکانیزم‌ها.

  • نحوه استفاده و نگهداری:

    • استفاده صحیح، عدم اعمال فشار بیش از حد.

    • تمیزکاری منظم و صحیح با محلول‌های مناسب.

    • بازرسی دوره‌ای و روغن‌کاری قطعات متحرک.

  • شرایط محیطی:

    • محافظت در برابر نور مستقیم خورشید (اشعه UV).

    • محافظت در برابر رطوبت بیش از حد و دماهای شدید.

• عمر مفید مورد انتظار:

  • یک صندلی خونگیری آزمایشگاهی با کیفیت بالا و نگهداری مناسب می‌تواند برای ۱۰ تا ۱۵ سال یا بیشتر دوام بیاورد.

بیشتر در مراکز درمانی در رنگ های دیگر قابل استفاده می شود بیشتر رنگ مشکی  دیده شده که فرد برای نمونه گیری بر روی آن می ‌نشیند تنظیمات این صندلی  دستی می باشد به گونه ای که برای هر نوع تنظیم چون تنظیم صندلی و پایه باید تمام حواس خود را جمع کنید 
بیشتر توصیه می شود که در هنگام خرید این صندلی به استاندارد بودن آن توجه کنید زیرا صندلی که مهر استانداری را خورده باشد  دو ویژگی تخت شو و نیم خیز بودن دارد که شیب حاصل از این فرایند منفی می باشد  دارای دو نوع شیب در سطح اولیه و انتهای صندلی است که برای تنظیم سر بیمار و تعیین زاویه دلخواه پاهای فرد قرار می گیرد که بسته به نیاز فرد و حالت بیمار بعد روند نمونه گیری شیب را به صورت دستی تنظیم می کنند .
بدنه به کار  رفته نسبت به فوم مصرفی استحکام بالایی دارد و از آنجایی که دائم باید استریلشود پاک کنندگی راحت با سرعت عمل بالایی دارد به طوری که با یه کار کشیدگی دستمال بر روی سطوح به راحتی تمام میکروب ها از بین می ‌روند در نظر داشته باشید که دسته های صندلی خون ‌گیری چرخشی می باشد که دارای پیچ و مهره برای سفت کردن دسته ها می باشد درست مانند تخت بیمارستان که به صورت دستی قابل تنظیم می باشد  در انتهای کار 4 عدد مهره می باشد که به راحتی به سرامیک می‌ چسبد و در یک مکان ثابت قرار می گیرد دارای ظرفیت بیش از 200 کیلوگرم می باشد که دو بازوی ثابت نیز دارد.

بیشتر به صورت دو تکه قابل مصرف می ‌باشد زیرا یک شکن دارد که با استفاده از آن تنظیم ارتفاع و شیب سر امکان پذیر می باشد که بدنه فلز و لوله های فولادی دارد که انتهای صندلی مشاهده می شود .

دارای پشتی متحرک که پوشش دهی الکترواستاتیک به همراه دارد که به راحتی قابل جداسازی و شستشو می ‌باشد آب زیادی جذب خود نمی کند برای جلوگیری از انتقال آلودگی ضدعفونی می ‌شود  قسمت نشیمن صندلی تنها از فوم بوده که کیفیت کار را به این که وزن کمی دارد بالاببرد جنس رویه یا روکش صندلی چرم مصنوعی رنگی بوده است که ضد آب می ‌باشد زیرا هر گونه نفوذ آب باعث کاهش کیفیت جسم می شود البته قطعات پلاستیکی جزوی از اجزای سازنده محسوب می شوند که تغییر زاویه سر بیمار را تسهیل می دارد .
به راحتی قابل جابه ‌جایی برای تغییر دکوراسیون می باشد زیرا دارای پایه های باکیفیت فیکس کننده می باشد و تنوع رنگ محدودی دارد که با قیمت مناسب عرضه می شود .

صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی

صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی با وجود شباهت‌های ظاهری با صندلی‌های معمولی یا حتی برخی صندلی‌های پزشکی دیگر، تفاوت‌های کلیدی در ماندگاری، ترکیبات سازنده و کاربردهای خاص خود دارد که آن را از سایرین متمایز می‌کند. این تفاوت‌ها عمدتاً ناشی از مواد اولیه، طراحی تخصصی و هدف نهایی استفاده در محیط‌های درمانی هستند.

تفاوت در ماندگاری: ماندگاری صندلی نمونه گیری آزمایشگاهی در مقایسه با صندلی‌های معمولی یا سایر تجهیزات، متفاوت است.

• در مقایسه با صندلی‌های اداری/خانگی: صندلی‌های خونگیری برای تحمل استفاده مکرر و سنگین در محیط‌های درمانی طراحی شده‌اند. فریم فلزی مستحکم، روکش‌های مقاوم در برابر سایش و مواد شیمیایی، و مکانیزم‌های تنظیم بادوام، ماندگاری آن‌ها را به مراتب بیشتر از صندلی‌های اداری یا خانگی می‌کند که برای استفاده سبک‌تر طراحی شده‌اند و معمولاً از مواد با دوام کمتری ساخته می‌شوند.

• در مقایسه با صندلی‌های معاینه ساده: صندلی‌های خونگیری با قابلیت ترندلنبورگ و تکیه‌گاه‌های بازوی قابل تنظیم، پیچیدگی و دوام بیشتری در مکانیزم‌های خود دارند. صندلی‌های معاینه ساده ممکن است فاقد این مکانیزم‌ها باشند یا از مکانیزم‌های ساده‌تری استفاده کنند که ماندگاری کمتری دارند.

• تأثیر مواد: صندلی‌های با فریم استیل ضد زنگ، بالاترین ماندگاری را در برابر خوردگی و آسیب‌های محیطی دارند، در حالی که مدل‌های فولادی با روکش پودری نیز دوام خوبی ارائه می‌دهند اما ممکن است در صورت آسیب دیدن روکش، مستعد زنگ‌زدگی باشند.

تفاوت در ترکیبات: ترکیبات اصلی صندلی خونگیری آزمایشگاهی به وضوح آن را از سایر صندلی‌ها متمایز می‌کند:

• ماده فریم: تمرکز بر فلزات مقاوم مانند فولاد با روکش پودری یا استیل ضد زنگ، برخلاف چوب، پلاستیک معمولی، یا آلومینیوم سبک که در صندلی‌های دیگر رایج است. این انتخاب ماده بر اساس نیاز به استحکام، پایداری و دوام در محیط پزشکی است.

• جنس روکش: استفاده از چرم مصنوعی پزشکی (وینیل) یا پلی‌اورتان با ویژگی‌های ضد آب، ضد لک، قابل شستشو و مقاوم در برابر مواد ضدعفونی‌کننده. این مواد به طور خاص برای محیط‌های بهداشتی طراحی شده‌اند و با روکش‌های پارچه‌ای یا چرم معمولی در صندلی‌های دیگر متفاوتند.

• مکانیزم‌های تنظیم: وجود مکانیزم‌های تنظیم پشتی، تکیه‌گاه پا، و به خصوص قابلیت ترندلنبورگ، که اغلب از سیستم‌های مکانیکی، هیدرولیکی یا پنوماتیکی با قطعات فلزی مستحکم ساخته می‌شوند. این مکانیزم‌ها در صندلی‌های معمولی وجود ندارند.

• تکیه‌گاه بازو: تکیه‌گاه‌های بازوی تخصصی و قابل تنظیم که برای پشتیبانی بهینه از بازوی بیمار در حین خونگیری طراحی شده‌اند و اغلب دارای بالشتک‌های راحت و قابل تمیزکاری هستند. این تکیه‌گاه‌ها با دسته‌های ثابت و ساده در صندلی‌های دیگر متفاوتند.

• پایه‌ها و چرخ‌ها: پایه‌های مستحکم برای ثبات و در صورت وجود، چرخ‌های قفل‌شونده با کیفیت بالا که حرکت بی‌صدا و ایمن را تضمین می‌کنند.

تفاوت در کاربردها: با وجود اینکه تمامی صندلی‌ها برای نشستن طراحی شده‌اند، کاربرد صندلی خونگیری آزمایشگاهی بسیار تخصصی‌تر است:

• کاربرد اصلی: این صندلی به طور خاص برای فرآیند جمع‌آوری نمونه خون در آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز اهدای خون طراحی شده است. هدف اصلی آن افزایش راحتی و ایمنی بیمار و کارایی فلبوتومیست در حین خونگیری است.

• در مقایسه با صندلی‌های اداری: صندلی‌های اداری برای نشستن طولانی‌مدت پشت میز کار طراحی شده‌اند و فاقد ویژگی‌های ایمنی و بهداشتی لازم برای خونگیری هستند.

• در مقایسه با صندلی‌های معاینه: در حالی که صندلی‌های معاینه برای معاینات عمومی پزشکی استفاده می‌شوند، صندلی خونگیری بر روی فرآیند خاص خونگیری تمرکز دارد و ویژگی‌های آن به طور خاص برای این منظور بهینه‌سازی شده‌اند (مانند تکیه‌گاه بازوی تخصصی).

• در مقایسه با صندلی‌های انتظار: صندلی‌های انتظار صرفاً برای نشستن موقت طراحی شده‌اند و هیچ گونه ویژگی ایمنی یا ارگونومیک برای خونگیری ندارند.

• در مقایسه با تخت‌های بیمارستانی: تخت‌های بیمارستانی برای بستری و استراحت بیماران طراحی شده‌اند، در حالی که صندلی خونگیری برای یک فرآیند کوتاه و خاص (خونگیری) با نیازهای ایمنی و ارگونومیک منحصر به فرد است.

این تفاوت‌ها نشان می‌دهند که صندلی خونگیری آزمایشگاهی یک ابزار تخصصی است که با توجه به نیازهای خاص محیط‌های درمانی و با تمرکز بر راحتی، ایمنی و کارایی در فرآیند خونگیری طراحی و ساخته شده است.

• تفاوت در ماندگاری:

  • در مقایسه با صندلی‌های اداری/خانگی: ماندگاری به مراتب بیشتر به دلیل فریم مستحکم، روکش‌های مقاوم و مکانیزم‌های بادوام.

  • در مقایسه با صندلی‌های معاینه ساده: پیچیدگی و دوام بیشتر در مکانیزم‌های تنظیم.

  • تأثیر مواد: استیل ضد زنگ بالاترین ماندگاری را در برابر خوردگی دارد.

• تفاوت در ترکیبات:

  • ماده فریم: فلزات مقاوم (فولاد با روکش/استیل ضد زنگ) برای استحکام و پایداری.

  • جنس روکش: چرم مصنوعی پزشکی/پلی‌اورتان (ضد آب، قابل شستشو، ضدعفونی، مقاوم در برابر سایش).

  • مکانیزم‌های تنظیم: پیچیده و مستحکم (مکانیکی/هیدرولیکی/پنوماتیکی) برای پشتی، پا، ترندلنبورگ.

  • تکیه‌گاه بازو: تخصصی و قابل تنظیم برای خونگیری.

  • پایه‌ها و چرخ‌ها: مستحکم و ایمن (قفل‌شونده).

• تفاوت در کاربردها:

  • کاربرد اصلی: جمع‌آوری نمونه خون در آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز اهدای خون.

  • در مقایسه با صندلی‌های اداری: فاقد ویژگی‌های ایمنی و بهداشتی لازم برای خونگیری.

  • در مقایسه با صندلی‌های معاینه: تمرکز بر فرآیند خاص خونگیری و بهینه‌سازی ویژگی‌ها.

  • در مقایسه با صندلی‌های انتظار/تخت‌های بیمارستانی: طراحی برای یک فرآیند کوتاه و خاص با نیازهای ایمنی و ارگونومیک منحصر به فرد.

بسته‌بندی صندلی خونگیری آزمایشگاهی یک جنبه حیاتی است که تضمین می‌کند محصول در سلامت کامل از کارخانه به دست مصرف‌کننده نهایی در محیط درمانی برسد. طراحی بسته‌بندی باید به گونه‌ای باشد که از صندلی در برابر آسیب‌های فیزیکی، آلودگی و رطوبت در طول فرآیند حمل و نقل و انبارداری محافظت کند.

هدف اصلی بسته‌بندی: هدف اصلی بسته‌بندی، محافظت از صندلی خونگیری آزمایشگاهی در برابر ضربه، خراشیدگی، فشار، رطوبت، و گرد و غبار است. از آنجایی که این صندلی یک وسیله پزشکی است و دارای قطعات متحرک و مکانیزم‌های حساس است، حفظ بهداشت و استریل بودن (در صورت لزوم) قطعات داخلی تا زمان مونتاژ نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بسته‌بندی باید به گونه‌ای باشد که از حرکت قطعات در داخل کارتن جلوگیری کرده و از برخورد آن‌ها با یکدیگر که می‌تواند منجر به خراشیدگی، پارگی روکش یا شکستگی شود، ممانعت کند. با توجه به وزن و ابعاد نسبتاً بالای صندلی، بسته‌بندی باید استحکام کافی برای تحمل این وزن و محافظت از تمامی اجزا را نیز داشته باشد.

مواد بسته‌بندی رایج:

• کارتن مقوایی ضخیم و چندلایه (Heavy-Duty Multi-Layer Cardboard): متداول‌ترین ماده برای بسته‌بندی بیرونی است. این کارتن‌ها باید از مقاومت بالایی در برابر فشار و ضربه برخوردار باشند. استفاده از کارتن‌های دوجداره یا سه‌جداره با کیفیت بالا برای افزایش استحکام و محافظت از محتویات سنگین‌تر و بزرگ‌تر رایج است.

• فوم پلی‌اتیلن (فوم ضربه‌گیر) یا یونولیت (Expanded Polystyrene - EPS): این مواد به اشکال مختلف (بلوک‌ها، ورق‌ها، قالب‌های سفارشی) برای پر کردن فضاهای خالی داخل کارتن و جذب ضربه استفاده می‌شوند. آن‌ها قطعات صندلی را در جای خود ثابت نگه می‌دارند و از حرکت آن‌ها جلوگیری می‌کنند. به خصوص برای محافظت از لبه‌ها، گوشه‌ها و مکانیزم‌های حساس صندلی حیاتی هستند.

• نایلون حباب‌دار (Bubble Wrap): برای پیچیدن دور قطعات حساس، سطوح براق (مانند استیل ضد زنگ) یا بخش‌های روکش‌دار صندلی استفاده می‌شود تا از خراشیدگی و سایش جلوگیری کند.

• پلاستیک شیرینک (Shrink Wrap) یا کیسه‌های پلاستیکی ضخیم: برخی از قطعات یا حتی کل صندلی ممکن است با پلاستیک شیرینک بسته‌بندی شوند تا از نفوذ رطوبت و گرد و غبار محافظت شوند. این لایه محافظتی برای حفظ بهداشت اولیه محصول بسیار مهم است.

• بست‌های پلاستیکی یا فلزی (Strapping): برای محکم کردن کارتن و جلوگیری از باز شدن ناخواسته آن در طول حمل و نقل استفاده می‌شوند. این بست‌ها به ویژه برای کارتن‌های سنگین‌تر و بزرگ‌تر اهمیت دارند.

طراحی بسته‌بندی: صندلی خونگیری آزمایشگاهی معمولاً به صورت "مونتاژ نشده" یا "نیمه‌مونتاژ شده" بسته‌بندی می‌شود تا حجم بسته‌بندی کاهش یابد و حمل و نقل و انبارداری آسان‌تر شود. در این حالت، تمامی قطعات صندلی (پشتی، نشیمنگاه، تکیه‌گاه‌های بازو، پایه‌ها، مکانیزم‌های تنظیم و اتصالات) به صورت جداگانه و با محافظت کافی در داخل کارتن چیده می‌شوند. هر قطعه با فوم، بابل رپ یا پوشش پلاستیکی محافظت شده و در جای خود محکم می‌شود. دستورالعمل‌های مونتاژ به همراه پیچ و مهره‌ها و ابزارهای لازم (مانند آچار آلن) معمولاً در یک کیسه کوچک و مشخص داخل بسته‌بندی قرار می‌گیرند.

اطلاعات روی بسته‌بندی: بسته‌بندی باید شامل اطلاعات مهمی باشد که هم برای حمل و نقل و هم برای مصرف‌کننده نهایی مفید است:

• نام محصول: "صندلی خونگیری آزمایشگاهی"

• برند و لوگوی تولیدکننده

• مشخصات فنی: ابعاد، وزن، جنس مواد، قابلیت‌های تنظیم.

• علائم و نمادهای حمل و نقل بین‌المللی: مانند "شکستنی" (Fragile)، "این طرف بالا" (This Way Up)، "محافظت در برابر رطوبت" (Keep Dry)، "دقت شود" (Handle with Care).

• نمادهای پزشکی: در صورت لزوم، نمادهای مربوط به تجهیزات پزشکی، مانند "غیر استریل" (اگر محصول استریل نیست) یا دستورالعمل‌های خاص.

• بارکد و شماره مدل/سریال

• کشور سازنده

• دستورالعمل‌های اولیه مونتاژ (به صورت تصویری یا متنی کوتاه).

اهمیت بسته‌بندی مناسب: یک بسته‌بندی ضعیف می‌تواند منجر به آسیب دیدن صندلی خونگیری آزمایشگاهی در حین حمل و نقل شود که نه تنها هزینه‌های مرجوعی و تعویض را به تولیدکننده تحمیل می‌کند، بلکه باعث تأخیر در ارائه خدمات درمانی و نارضایتی مشتری (مرکز درمانی) می‌شود. در مقابل، بسته‌بندی قوی و هوشمندانه، تضمین می‌کند که صندلی در بهترین وضعیت ممکن به دست مشتری برسد، که این امر به افزایش رضایت مشتری، حفظ اعتبار برند، و اطمینان از آمادگی تجهیزات برای استفاده فوری کمک می‌کند. همچنین، بسته‌بندی‌های با طراحی خوب می‌توانند فضای انبارداری را بهینه کرده و فرآیند لجستیک را آسان‌تر کنند.

• هدف اصلی:

  • محافظت از صندلی در برابر ضربه، خراش، فشار، رطوبت، گرد و غبار.

  • حفظ بهداشت قطعات داخلی تا زمان مونتاژ.

  • جلوگیری از حرکت و برخورد قطعات در داخل کارتن و تحمل وزن بالا.

• مواد رایج:

  • کارتن مقوایی ضخیم و چندلایه (دوجداره/سه‌جداره).

  • فوم پلی‌اتیلن (فوم ضربه‌گیر) یا یونولیت (برای پر کردن فضا و جذب ضربه).

  • نایلون حباب‌دار (بابل رپ) برای جلوگیری از خراشیدگی.

  • پلاستیک شیرینک (Shrink Wrap) یا کیسه‌های پلاستیکی ضخیم برای محافظت در برابر رطوبت.

  • بست‌های پلاستیکی یا فلزی برای محکم کردن کارتن.

• طراحی بسته‌بندی:

  • معمولاً به صورت مونتاژ نشده یا نیمه‌مونتاژ شده برای کاهش حجم.

  • قطعات جداگانه با محافظت کافی چیده می‌شوند.

  • دستورالعمل‌های مونتاژ، پیچ و مهره‌ها و ابزارهای لازم همراه محصول.

• اطلاعات روی بسته‌بندی:

  • نام محصول ("صندلی خونگیری آزمایشگاهی")، برند، مشخصات فنی.

  • علائم و نمادهای حمل و نقل بین‌المللی (شکستنی، این طرف بالا، محافظت در برابر رطوبت).

  • نمادهای پزشکی, بارکد، شماره مدل/سریال، کشور سازنده.

  • دستورالعمل‌های اولیه مونتاژ.

• اهمیت بسته‌بندی مناسب:

  • حفظ سلامت محصول، کاهش هزینه‌های مرجوعی، جلوگیری از تأخیر در خدمات درمانی.

  • افزایش رضایت مشتری، حفظ اعتبار برند، بهینه‌سازی فضای انبارداری.

ویژگی‌های ظاهری صندلی خونگیری آزمایشگاهی، اگرچه ممکن است به اندازه کارایی و ایمنی آن در اولویت نباشد، اما همچنان نقش مهمی در ایجاد یک محیط درمانی حرفه‌ای، تمیز و آرامش‌بخش ایفا می‌کند. طراحی ظاهری این صندلی‌ها معمولاً بر اساس اصول سادگی، کاربردی بودن، دوام، سهولت در تمیزکاری و ایجاد حس اعتماد در بیمار استوار است.

طراحی کلی و فرم: صندلی خونگیری آزمایشگاهی معمولاً دارای یک طراحی مینیمالیستی و خطوط صاف و تمیز است. هدف اصلی این طراحی، جلوگیری از تجمع گرد و غبار و میکروب‌ها در گوشه‌ها و درزها است. گوشه‌های صندلی اغلب گرد هستند تا ایمنی را افزایش داده و از آسیب به کادر درمانی یا بیماران جلوگیری کنند. ساختار کلی آن متعادل و پایدار است تا حتی در هنگام جابجایی یا برداشتن لوازم، ثبات خود را حفظ کند. ارتفاع صندلی به گونه‌ای طراحی می‌شود که هم برای نشستن راحت بیمار و هم برای دسترسی آسان فلبوتومیست به بازوی بیمار مناسب باشد. ابعاد آن نیز بهینه‌سازی شده است تا فضای زیادی را در آزمایشگاه یا کلینیک اشغال نکند، اما در عین حال راحتی و پشتیبانی کافی را فراهم کند. طراحی پشتی و نشیمنگاه به گونه‌ای است که به خوبی از بدن بیمار حمایت کند.

رنگ و متریال: رنگ‌های رایج برای روکش صندلی خونگیری آزمایشگاهی معمولاً خنثی و آرامش‌بخش هستند، مانند آبی روشن، سبز روشن، خاکستری، کرم یا سفید. این رنگ‌ها حس تمیزی، بهداشت و آرامش را القا می‌کنند و به راحتی با دکوراسیون داخلی مراکز درمانی هماهنگ می‌شوند. همچنین، رنگ‌های روشن به شناسایی آسان آلودگی‌ها و لکه‌ها کمک می‌کنند. متریال‌های استفاده شده به طور مستقیم بر ظاهر صندلی تأثیر می‌گذارند:

• روکش (چرم مصنوعی پزشکی/وینیل/پلی‌اورتان): دارای سطحی صاف، یکدست و نیمه‌براق است که تمیزکاری آن آسان است. این روکش‌ها می‌توانند در بافت‌های مختلف (صاف یا کمی برجسته) تولید شوند که به زیبایی صندلی می‌افزایند.

• فریم فلزی (استیل ضد زنگ/فولاد با روکش پودری): استیل ضد زنگ ظاهری بسیار شیک، مدرن و براق به صندلی می‌بخشد. فولاد با روکش پودری نیز سطحی مات یا نیمه‌براق با رنگ یکنواخت ایجاد می‌کند که ظاهری تمیز و حرفه‌ای دارد.

تکیه‌گاه‌های بازو و مکانیزم‌ها: تکیه‌گاه‌های بازو معمولاً با روکش مشابه صندلی پوشانده شده و دارای طراحی ارگونومیک هستند. اهرم‌ها و دستگیره‌های مکانیزم‌های تنظیم (پشتی، پا، ترندلنبورگ) معمولاً از فلز (کروم یا استیل) یا پلاستیک مقاوم ساخته می‌شوند. طراحی آن‌ها باید به گونه‌ای باشد که هم کارآمد و هم از نظر بصری با صندلی هماهنگ باشند و به راحتی قابل تشخیص و استفاده باشند. این اجزا معمولاً به صورت مینیمالیستی طراحی می‌شوند تا از تجمع گرد و غبار جلوگیری شود.

پایه‌ها و چرخ‌ها (در صورت وجود): پایه‌های صندلی معمولاً از فلز ساخته شده و دارای طراحی ساده و مستحکم هستند. در مدل‌های دارای چرخ، چرخ‌ها معمولاً کوچک و مخفی‌تر هستند تا ظاهر صندلی یکپارچه‌تر به نظر برسد. رنگ چرخ‌ها معمولاً مشکی یا خاکستری است و با رنگ فریم صندلی هماهنگی دارد. طراحی چرخ‌ها باید به گونه‌ای باشد که از ایجاد خط و خش روی کفپوش‌های حساس بیمارستانی جلوگیری کند و حرکت روان و بی‌صدایی داشته باشد.

جزئیات و پرداخت نهایی: توجه به جزئیات کوچک مانند کیفیت دوخت روکش، عدم وجود لبه‌های تیز یا برنده، و یکنواختی رنگ در تمامی قطعات، نشان‌دهنده کیفیت بالای ساخت است. یک صندلی خونگیری آزمایشگاهی با پرداخت نهایی عالی، حس حرفه‌ای‌گری و توجه به استانداردهای بهداشتی را به بیماران و کادر درمانی منتقل می‌کند و به افزایش اعتبار مرکز درمانی کمک می‌کند. در مجموع، ظاهر صندلی خونگیری آزمایشگاهی نه تنها به زیبایی محیط کمک می‌کند، بلکه به طور مستقیم به کارایی، بهداشت و ایمنی در محیط‌های درمانی کمک شایانی می‌کند و نقش مهمی در ایجاد یک تجربه مثبت برای بیمار ایفا می‌کند.

• طراحی کلی و فرم:

  • مینیمالیستی با خطوط صاف و تمیز، گوشه‌های گرد (برای ایمنی و بهداشت).

  • ساختار متعادل و پایدار.

  • ارتفاع مناسب برای راحتی بیمار و دسترسی فلبوتومیست.

  • ابعاد بهینه برای اشغال فضای کم و راحتی کافی.

  • طراحی پشتی و نشیمنگاه برای حمایت از بدن.

• رنگ و متریال:

  • رنگ‌های رایج روکش: آبی روشن، سبز روشن، خاکستری، کرم، سفید (حس تمیزی، آرامش، شناسایی آلودگی).

  • روکش: سطح صاف، یکدست و نیمه‌براق (چرم مصنوعی پزشکی/وینیل/پلی‌اورتان).

  • فریم فلزی: استیل ضد زنگ (شیک، مدرن، براق) یا فولاد با روکش پودری (مات/نیمه‌براق، یکنواخت).

• تکیه‌گاه‌های بازو و مکانیزم‌ها:

  • تکیه‌گاه‌های بازو با روکش مشابه و طراحی ارگونومیک.

  • اهرم‌ها و دستگیره‌های فلزی/پلاستیکی مقاوم و هماهنگ.

  • طراحی مینیمالیستی برای جلوگیری از تجمع گرد و غبار.

• پایه‌ها و چرخ‌ها (در صورت وجود):

  • پایه‌های فلزی ساده و مستحکم.

  • چرخ‌های کوچک و مخفی‌تر (رنگ مشکی/خاکستری) برای ظاهر یکپارچه.

  • طراحی برای جلوگیری از خط و خش روی کفپوش و حرکت بی‌صدا.

• جزئیات و پرداخت نهایی:

  • کیفیت دوخت روکش، عدم وجود لبه‌های تیز، یکنواختی رنگ.

  • انتقال حس حرفه‌ای‌گری و توجه به استانداردهای بهداشتی.

در مجموع، صندلی خونگیری آزمایشگاهی فراتر از یک وسیله ساده برای نشستن، به عنوان یک ابزار استراتژیک و حیاتی در سیستم مراقبت‌های بهداشتی مدرن عمل می‌کند. از بررسی تاریخچه آن که نشان‌دهنده تکامل از نیازهای اولیه بهداشتی و ایمنی به سمت راهکارهای تخصصی و ارگونومیک است، تا تحلیل چکیده و معرفی آن که بر نقش محوری‌اش در فراهم آوردن راحتی، ایمنی و پشتیبانی لازم برای بیماران در طول فرآیند خونگیری تأکید دارد، می‌توان دریافت که این صندلی یک جزء لاینفک از هر محیط درمانی است. روش‌های استفاده و مراحل کاربرد آن، به وضوح نشان می‌دهد که چگونه یک رویکرد سیستماتیک و توجه به جزئیات می‌تواند به افزایش سرعت عمل، کاهش زمان تلف شده و بهبود تجربه کلی بیمار منجر شود.

کاربردهای گسترده صندلی خونگیری آزمایشگاهی، از آزمایشگاه‌های تشخیص طبی و بیمارستان‌ها گرفته تا مراکز اهدای خون و مطب‌های پزشکان، گواه بر انعطاف‌پذیری و چندمنظوره بودن آن در زمینه جمع‌آوری نمونه‌های خونی است. این صندلی نه تنها به بیماران کمک می‌کند تا فرآیند خونگیری را با اضطراب کمتری تجربه کنند، بلکه به کادر درمانی امکان می‌دهد تا خدمات خود را با کیفیت و سرعت بالاتری ارائه دهند. مزایا و معایب آن نیز به وضوح نشان می‌دهد که با وجود چالش‌هایی مانند هزینه اولیه بالاتر یا اشغال فضای نسبتاً زیاد، مزایای آن از جمله افزایش ایمنی بیمار، راحتی بیمار، بهبود کارایی فلبوتومیست، بهداشت و سهولت در تمیزکاری، و دوام و ماندگاری بالا، به مراتب بیشتر و ارزشمندتر هستند. اثرات مثبت استفاده از این صندلی بر ایمنی بیمار، بهره‌وری کادر درمانی، سلامت ارگونومیک، و ارتقاء تصویر حرفه‌ای مرکز درمانی، آن را به یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه تبدیل می‌کند.

ترکیبات اصلی سازنده آن، به ویژه فلزات مقاوم (مانند استیل ضد زنگ و فولاد با روکش پودری) و روکش‌های بهداشتی (مانند چرم مصنوعی پزشکی)، به طور مستقیم بر ماندگاری و دوام آن تأثیر می‌گذارند. تفاوت‌ها در ماندگاری، ترکیبات و کاربردها با سایر صندلی‌ها و تجهیزات، اهمیت انتخاب صندلی متناسب با نیازهای خاص، بودجه و محیط کاربردی را برجسته می‌کند. در نهایت، بررسی بسته‌بندی و ویژگی‌های ظاهری صندلی خونگیری آزمایشگاهی نشان می‌دهد که حتی جزئیات کوچک نیز در ارائه یک محصول با کیفیت و حرفه‌ای نقش دارند. بسته‌بندی مناسب از سلامت محصول محافظت می‌کند و ظاهر کاربردی و آرامش‌بخش آن به دکوراسیون محیط درمانی می‌افزاید و حس اعتماد را در بیماران ایجاد می‌کند.

به طور خلاصه، صندلی خونگیری آزمایشگاهی بیش از یک قطعه مبلمان است؛ این یک ابزار کارآمد، بهداشتی و ایمن است که به طور مستقیم بر کیفیت مراقبت از بیمار، کارایی کادر درمانی و موفقیت مراکز بهداشتی تأثیر می‌گذارد. سرمایه‌گذاری در یک صندلی با کیفیت، نه تنها به بهبود فرآیند خونگیری کمک می‌کند، بلکه به عنوان نمادی از حرفه‌ای‌گری و توجه به بالاترین استانداردهای مراقبت در صنعت بهداشت و درمان عمل می‌کند.

• نقش محوری:

  • ابزاری استراتژیک و حیاتی در سیستم مراقبت‌های بهداشتی مدرن.

  • فراهم آوردن راحتی، ایمنی و پشتیبانی در خونگیری.

• افزایش بهره‌وری و تجربه بیمار:

  • سازماندهی هوشمندانه و توجه به جزئیات.

  • افزایش سرعت عمل و کاهش زمان تلف شده.

  • بهبود تجربه کلی بیمار.

• کاربردهای گسترده:

  • انعطاف‌پذیری و چندمنظوره بودن در آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مراکز اهدای خون و مطب‌ها.

• مزایای برجسته:

  • افزایش ایمنی بیمار، راحتی بیمار، بهبود کارایی فلبوتومیست، بهداشت و سهولت در تمیزکاری، دوام و ماندگاری بالا.

• اثرات مثبت:

  • بر ایمنی بیمار، بهره‌وری کادر درمانی، سلامت ارگونومیک، و ارتقاء تصویر حرفه‌ای.

• اهمیت کیفیت:

  • ترکیبات اصلی و کیفیت ساخت بر ماندگاری و دوام تأثیر مستقیم دارند.

  • انتخاب صندلی متناسب با نیازها و بودجه ضروری است.

• بسته‌بندی و ظاهر:

  • محافظت از محصول و افزودن به دکوراسیون و اعتبار محیط درمانی.

• نتیجه نهایی:

  • صندلی خونگیری آزمایشگاهی یک ابزار کارآمد، بهداشتی و ایمن است که بر کیفیت مراقبت از بیمار و موفقیت مراکز بهداشتی تأثیر می‌گذارد.

  • نمادی از حرفه‌ای‌گری و توجه به بالاترین استانداردهای مراقبت.

صندلی خون گیری  از سه قسمت اصلی تشکیل شده که قابلیت تنظیم آن اجازه تبدیل به تخت تاشو را نیز می دهد دارنده ی دو جای دشت کنترل کننده و حفظ تعادل می باشد که رویه فوم مسلط بودن  را تکمیل می کند رنگ بندهای متنوعی دارد عموما تک تکه و دوتیکه می باشند و حالت چرخشی دارند

تخت شو و نیمه تخت شو ویژگی بارز این تخت می باشد که در طی این  عملکرد شیب حاصل منفی بوده است صندلی خون گیر برقی و دستی در سایز و تک های مختلف موجود می باشند که دستی اهرم زاویه دار دارند که با دادن مقداری زاویه ب راحتی می توان قسمت بالا تنه تخت را برای بیماران تنظیم نمود رویه فوم ضد خشی که حکم پوشاننده را دارد در نگاه اول با چرم تفاوتی نداردو تا حدودی استحکاک را کنترل می کند و مقدار کنترلی که برای هرتخت می توان انجام داد نهایتا ۸۰cmاست پدالی که در صندلی پشتی قرار گرفته می تواند بالا تنه ی بیمار را از نظر کنترل کنندگی تضمین کند جنسی که اسکلت صندلی را در برگرفته است باید طوری باشد که از نظر اقتشادی به صرفه و دارنده ی حداقل طول عمر مفیدی باشد زیرا اگر در هرصورت با هوا یا هر شی واکنش دهد و فرسودگی رخ دهد امکان پوسیدگی دارد از این رو امکان   تولید مجدد رخ  نمی دهد از این رو عموما از الکتروستاتیک به عنوان یک مانع ضدخش استفاده می شود که مانند یک تثبیت کننده عمل می کند که مقدار رنگ مد نظر نیز به راحتی بر بدنه باقی می ماند

نوار لبه ها برش رو به داخل خورده اند که هیچ برخوردی با پوست نداشته باشند البته پایه هایی که میبینید قابل تنظیم به حالت چرخش را دارند زیر فوم ها پوشیده شده از یک ابر قالبی مناسب است که پوشش دهی خوبی داشته باشد دسته های پهنی که برای دست هستن مانع از خم شدگی می شوند زیرا حین گرفتن نمونه خون ارنج نباید دچار تاشدگی شود طول کلی که برای محاسبه در نظر گرفته می شود و فاقد دسته حدود ۲ متر نیز میرسد  نهایت ارتفاع رخ داده ۱۲۰ سانتی متر می باشد  البته در نظر داشته باشید فوم ضدتعریق با پهنای ۵ cm می باشد  که سطح مسطح را دراختیار بیمار قرار می دهد و دارنده ی یک شیب زیرپا برای قرار دهی و تنظیم زاویه دلخواه پا ایجاد شده که بیمار در حین فرایند کاهش فشار زاویه دهی را اعمال کند