دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری

دستگاه اکسیژن ساز 7 لیتری

تاریخچه

در گذشته، بیماران نیازمند به اکسیژن درمانی تنها به استفاده از کپسول‌های سنگین و حجیم اکسیژن محدود بودند. این کپسول‌ها که حاوی اکسیژن فشرده بودند، جابجایی را برای بیماران بسیار دشوار می‌ساختند و عملاً آزادی حرکت و سفر را از آن‌ها سلب می‌کردند. این وابستگی به منابع اکسیژن ثابت، کیفیت زندگی بسیاری از افراد را به شدت تحت تأثیر قرار می‌داد. کپسول‌ها نیازمند شارژ مجدد و پر کردن بودند که این فرآیند نیز هزینه‌بر و زمان‌بر بود. با پیشرفت تکنولوژی، نسل جدیدی از دستگاه‌ها به نام  دستگاه اکسیژن ساز 7 لیتری به بازار عرضه شدند. این دستگاه‌های اولیه به صورت ثابت و خانگی بودند و با فیلتر کردن هوای محیط، اکسیژن مورد نیاز را تولید می‌کردند. اگرچه این دستگاه‌ها نیاز به شارژ کپسول را از بین بردند، اما به دلیل وزن و ابعاد بزرگ، همچنان آزادی کامل را به بیماران نمی‌بخشیدند و استفاده از آن‌ها به محیط خانه محدود می‌شد.

با توجه به نیاز روزافزون بیماران به تحرک و فعالیت‌های روزمره، و با پیشرفت در زمینه فیلتراسیون مولکولی و فناوری باتری، ایده ساخت دستگاه‌های اکسیژن‌ساز قابل حمل یا دستگاه اکسیژن ساز 7 لیتری شکل گرفت. اولین مدل‌های پرتابل در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی معرفی شدند. این دستگاه‌ها با استفاده از زئولیت به عنوان ماده اصلی فیلتراسیون و کمپرسورهای کوچک، توانستند اکسیژن خالص را در ابعاد کوچک تولید کنند. به مرور زمان، با سبک‌تر شدن باتری‌ها، بهینه‌تر شدن کمپرسورها و کاهش وزن کلی دستگاه، این محصولات به تدریج به یک ابزار حیاتی برای بیماران تنفسی تبدیل شدند. پیشرفت‌های اخیر در سنسورها و سیستم‌های کنترل جریان، دقت و کارایی این دستگاه‌ها را به شکل چشمگیری افزایش داده است.

• کپسول‌های اکسیژن: تاریخچه اکسیژن درمانی با کپسول‌های فلزی و سنگین آغاز شد که جابجایی آن‌ها بسیار مشکل بود.

• نسل اول اکسیژن‌سازها: سپس دستگاه‌های ثابت و خانگی وارد بازار شدند که اکسیژن را از هوای محیط تولید می‌کردند، اما همچنان قابل حمل نبودند.

• ظهور دستگاه اکسیژن‌ساز پرتابل: با کوچک‌تر شدن کمپرسورها و بهینه‌سازی باتری‌ها، دستگاه‌های قابل حمل در اواخر قرن بیستم توسعه یافتند.

• پیشرفت‌های اخیر: بهبود در فناوری باتری، سبک‌تر شدن اجزا و افزایش دقت سنسورها، نسل جدیدی از دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری را به وجود آورده است.

چکیده

دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری، یک فناوری نوین و حیاتی در حوزه تجهیزات پزشکی است که به منظور فراهم کردن اکسیژن با خلوص بالا برای بیمارانی که از مشکلات تنفسی رنج می‌برند، طراحی شده است. این دستگاه با استفاده از یک فرآیند فیلتراسیون پیشرفته، نیتروژن و سایر گازهای موجود در هوای محیط را از اکسیژن جدا کرده و اکسیژن خالص را به بیمار ارائه می‌دهد. ظرفیت ۷ لیتری این دستگاه نشان‌دهنده حداکثر میزان اکسیژنی است که می‌تواند در یک دقیقه تولید کند که آن را برای بیمارانی با نیازهای درمانی بالاتر مناسب می‌سازد. وزن کم، ابعاد کوچک و وجود باتری قابل شارژ، این امکان را برای بیماران فراهم می‌آورد تا بدون محدودیت‌های کپسول‌های اکسیژن، به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهند، مسافرت کنند و در محیط‌های خارج از خانه نیز از اکسیژن درمانی بهره‌مند شوند.

این دستگاه با هدف بهبود کیفیت زندگی، افزایش استقلال و کاهش وابستگی بیماران به محیط‌های درمانی طراحی شده است. استفاده از این دستگاه می‌تواند منجر به افزایش سطح اشباع اکسیژن خون (SpO2)، کاهش تنگی نفس و بهبود عمومی وضعیت سلامتی بیمار شود. تکنولوژی‌های پیشرفته به کار رفته در دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری امکان تنظیم جریان اکسیژن به صورت مداوم (Continuous Flow) یا پالسی (Pulse Dose) را فراهم می‌کند که این ویژگی‌ها امکان شخصی‌سازی درمان را برای پزشک و بیمار فراهم می‌آورد.

• هدف: ارائه اکسیژن با خلوص بالا به بیماران تنفسی در هر مکان.

• عملکرد: جداسازی نیتروژن از اکسیژن هوای محیط با استفاده از فیلترهای زئولیت.

• ظرفیت: حداکثر ۷ لیتر در دقیقه، مناسب برای نیازهای درمانی بالاتر.

• مزیت اصلی: قابلیت حمل آسان و باتری قابل شارژ که امکان فعالیت‌های خارج از خانه را فراهم می‌کند.

• نتیجه: بهبود کیفیت زندگی، استقلال بیشتر و کاهش علائم بیماری‌های تنفسی.

روش استفاده و مراحل

استفاده صحیح از دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری برای حصول بهترین نتیجه درمانی و افزایش عمر مفید دستگاه، اهمیت بالایی دارد. ابتدا، قبل از هرگونه استفاده، باید دستگاه را از جعبه خارج کرده و تمام اجزای آن را بررسی کنید. کابل برق، باتری، لوله نازال و دفترچه راهنما باید موجود باشند. در مرحله بعد، باتری دستگاه را به طور کامل شارژ کنید. این کار معمولاً از طریق اتصال دستگاه به پریز برق انجام می‌شود. برخی مدل‌ها امکان شارژ باتری خارج از دستگاه را نیز دارند. پس از شارژ کامل، اگر پزشک شما استفاده از مرطوب‌کننده را توصیه کرده است، مخزن آب مقطر را به میزان مشخص شده پر کرده و آن را به دستگاه متصل کنید. مرطوب‌کننده برای جلوگیری از خشکی مجاری تنفسی در طولانی‌مدت استفاده می‌شود.

در مرحله بعدی، لوله نازال را به خروجی اکسیژن دستگاه متصل کرده و نازل‌ها را به دقت در داخل بینی قرار دهید. قبل از روشن کردن دستگاه، اطمینان حاصل کنید که مسیر لوله باز بوده و هیچگونه پیچ خوردگی یا انسدادی در آن وجود ندارد. سپس، با فشردن دکمه روشن/خاموش، دستگاه را روشن کنید. دستگاه شروع به کار کرده و کمپرسور و فیلترهای زئولیت فعال می‌شوند. در این مرحله، باید جریان اکسیژن را بر اساس تجویز پزشک تنظیم کنید. دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری ممکن است دارای حالت‌های جریان پالسی و پیوسته باشد که باید بر اساس نیاز خود یکی را انتخاب کنید. پس از تنظیم جریان، صبر کنید تا دستگاه به خلوص مورد نظر برسد. معمولاً چراغ یا نمایشگری روی دستگاه این وضعیت را نشان می‌دهد. پس از اتمام استفاده، دستگاه را خاموش کرده، لوله را جدا کرده و آن را در محل مناسبی نگهداری کنید.

• آماده‌سازی اولیه: خارج کردن از جعبه، بررسی اجزا، و شارژ کامل باتری.

• اتصال مرطوب‌کننده: در صورت نیاز، پر کردن و اتصال مخزن آب مقطر برای جلوگیری از خشکی مجاری تنفسی.

• اتصال لوله نازال: وصل کردن لوله اکسیژن به دستگاه و قرار دادن نازل‌ها در بینی.

• روشن کردن و تنظیم جریان: فشردن دکمه روشن/خاموش و تنظیم جریان اکسیژن مطابق تجویز پزشک.

• انتخاب حالت جریان: انتخاب حالت پالسی یا پیوسته بر اساس نیاز درمانی.

• خاموش کردن و نگهداری: خاموش کردن دستگاه پس از استفاده و نگهداری در مکان مناسب.

کاربردها

دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری به دلیل توانایی در تولید حجم بالای اکسیژن و همچنین قابلیت حمل آسان، در طیف وسیعی از موقعیت‌های بالینی و روزمره کاربرد دارد. اصلی‌ترین کاربرد این دستگاه برای بیمارانی است که از بیماری‌های مزمن ریوی مانند بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، فیبروز ریوی و آسم شدید رنج می‌برند. این بیماران برای حفظ سطح اکسیژن خون خود در طول روز، حتی هنگام انجام فعالیت‌های سبک، به اکسیژن درمانی نیاز دارند. استفاده از این دستگاه در این موارد، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از خانه خارج شده، در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند و کیفیت زندگی بالاتری را تجربه کنند.

یکی دیگر از کاربردهای حیاتی دستگاه اکسیژن ساز 7 لیتری در حین سفر است. این دستگاه‌ها عموماً مورد تایید سازمان هواپیمایی فدرال (FAA) هستند و می‌توانند در پروازهای طولانی مدت استفاده شوند. این امر امکان سفر هوایی را برای بیمارانی که قبلاً از آن محروم بودند، فراهم می‌سازد. علاوه بر این، در سفرهای زمینی، پیاده‌روی و فعالیت‌های ورزشی سبک نیز می‌توان از آن استفاده کرد. این دستگاه همچنین برای افرادی که در ارتفاعات بالا زندگی می‌کنند یا به آنجا سفر می‌کنند و دچار افت اکسیژن خون می‌شوند، می‌تواند بسیار مفید باشد. در نهایت، در شرایط اورژانسی و زمانی که دسترسی به منابع اکسیژن ثابت وجود ندارد، این دستگاه می‌تواند به عنوان یک راه‌حل موقت و کارآمد عمل کند.

• بیماری‌های ریوی مزمن: اصلی‌ترین کاربرد آن برای بیمارانی با بیماری‌های تنفسی مانند COPD و فیبروز ریوی است.

• افزایش فعالیت روزمره: امکان شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و خارج از خانه را برای بیماران فراهم می‌کند.

• سفر و جابجایی: قابل استفاده در سفرهای هوایی (با تایید FAA) و زمینی.

• فعالیت‌های ورزشی: استفاده در حین ورزش‌های سبک برای حفظ سطح اکسیژن خون.

• محیط‌های ارتفاع بالا: مناسب برای افرادی که در ارتفاعات دچار افت اکسیژن می‌شوند.

• شرایط اضطراری: استفاده به عنوان منبع اکسیژن پشتیبان در مواقع ضروری.

مزایا

مزایای استفاده از دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری بسیار گسترده و تاثیرگذار هستند. یکی از مهمترین این مزایا، قابلیت حمل و نقل و استقلال است. برخلاف کپسول‌های سنگین و دست و پا گیر، این دستگاه‌ها به راحتی قابل حمل بوده و با استفاده از باتری، به بیمار امکان می‌دهند تا بدون وابستگی به پریز برق یا کپسول، از خانه خارج شود. این آزادی عمل، کیفیت زندگی بیماران را به طرز چشمگیری بهبود می‌بخشد. همچنین، این دستگاه‌ها مقرون به صرفه‌تر از کپسول‌ها هستند. با اینکه هزینه اولیه آن‌ها بالا است، اما با حذف نیاز به شارژ مجدد کپسول‌ها، در درازمدت هزینه‌های درمانی بیمار را کاهش می‌دهند.

مزیت دیگر، ایمنی بالا است. اکسیژن خالص در کپسول‌ها به شدت اشتعال‌زا است، اما دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری اکسیژن را از هوای محیط تولید می‌کند و آن را به صورت مستقیم به بیمار تحویل می‌دهد، بنابراین خطر انفجار یا آتش‌سوزی ناشی از ذخیره اکسیژن فشرده را به حداقل می‌رساند. این دستگاه‌ها جریان اکسیژن ثابتی را فراهم می‌کنند و برخلاف کپسول‌ها که فشارشان با خالی شدن کاهش می‌یابد، کیفیت و خلوص اکسیژن تولیدی همواره یکنواخت است. علاوه بر این، استفاده از این دستگاه‌ها آسان است و نیازی به دانش فنی خاصی ندارد، فقط با فشردن یک دکمه کار می‌کند.

• استقلال و تحرک: امکان جابجایی آسان و استفاده در خارج از خانه به لطف باتری.

• مقرون به صرفه بودن: حذف هزینه‌های شارژ کپسول در بلندمدت.

• ایمنی بیشتر: کاهش خطر آتش‌سوزی و انفجار به دلیل عدم نگهداری اکسیژن فشرده.

• جریان ثابت اکسیژن: حفظ خلوص و فشار یکنواخت اکسیژن در طول استفاده.

• سهولت استفاده: کاربری ساده و بدون نیاز به تخصص فنی.

معایب

علیرغم مزایای فراوان، دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری دارای معایبی نیز هست که باید در نظر گرفته شوند. یکی از مهمترین محدودیت‌ها، عمر باتری است. هرچند باتری‌های این دستگاه‌ها به طور مداوم در حال بهبود هستند، اما در مدل‌های با جریان بالا مانند ۷ لیتری، عمر باتری ممکن است محدود باشد و برای استفاده‌های طولانی‌مدت در خارج از خانه، نیاز به باتری پشتیبان یا دسترسی به پریز برق باشد. همچنین، صدای دستگاه می‌تواند برای برخی از کاربران آزاردهنده باشد. اگرچه تولیدکنندگان تلاش کرده‌اند تا صدای کمپرسور را کاهش دهند، اما این دستگاه‌ها همچنان مقداری صدا تولید می‌کنند که می‌تواند در محیط‌های آرام مانند هنگام خواب، مزاحمت ایجاد کند.

معایب دیگر شامل هزینه اولیه بالا است. قیمت خرید یک دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری به مراتب بالاتر از کپسول‌های اکسیژن است که این امر می‌تواند دسترسی به آن را برای برخی از افراد دشوار کند. علاوه بر این، این دستگاه‌ها نیازمند تعمیر و نگهداری دوره‌ای هستند. فیلترهای هوا باید به طور منظم تمیز یا تعویض شوند و ستون‌های فیلتراسیون زئولیت (غربال مولکولی) نیز پس از مدتی استفاده کارایی خود را از دست می‌دهند و باید تعویض شوند که این فرآیند نیز هزینه‌های خاص خود را دارد. همچنین، در مقایسه با کپسول‌های بزرگ، برخی از این دستگاه‌ها ممکن است در تولید جریان بسیار بالا در حد اورژانس، محدودیت داشته باشند.

• عمر محدود باتری: نیاز به باتری پشتیبان یا شارژ مجدد برای استفاده طولانی.

• صدای عملکرد: تولید صدای کمپرسور که می‌تواند در محیط‌های ساکت مزاحم باشد.

• هزینه اولیه: قیمت خرید بالا در مقایسه با کپسول‌های اکسیژن.

• نیاز به نگهداری: لزوم تمیز کردن فیلترها و تعویض دوره‌ای غربال‌های مولکولی.

• محدودیت جریان در اورژانس: ممکن است در تولید جریان‌های بسیار بالا در شرایط اضطراری محدودیت داشته باشند.

اثرات

استفاده از دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری تاثیرات قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی بیماران دارد. از لحاظ جسمی، این دستگاه با تامین اکسیژن کافی، سطح اشباع اکسیژن خون (SpO2) را به حالت نرمال باز می‌گرداند. این امر منجر به کاهش تنگی نفس، خستگی و افزایش توانایی بیمار برای انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود. بهبود اکسیژن‌رسانی به اندام‌ها و بافت‌ها، به ویژه مغز و قلب، عملکرد کلی بدن را بهبود می‌بخشد و از عوارض ناشی از کمبود اکسیژن مانند آسیب‌های بافتی جلوگیری می‌کند. بیماران با استفاده از این دستگاه می‌توانند فعالیت‌های بدنی را با سهولت بیشتری انجام دهند و توان خود را برای ورزش‌های سبک نیز باز یابند.

از لحاظ روانی و اجتماعی، این دستگاه باعث افزایش اعتماد به نفس و استقلال بیمار می‌شود. توانایی خروج از منزل، شرکت در گردهمایی‌های خانوادگی و اجتماعی و حتی سفر، احساس انزوا و افسردگی ناشی از محدودیت‌های بیماری را به شدت کاهش می‌دهد. بیماران دیگر خود را زندانی خانه نمی‌بینند و می‌توانند زندگی فعال‌تری داشته باشند. این دستگاه در نهایت به بهبود کیفیت کلی زندگی بیمار منجر می‌شود. همچنین ممکن است برخی عوارض جانبی موقت مانند خشکی بینی یا گلو، تحریک پوستی ناشی از نازل و سردرد در برخی افراد رخ دهد که با استفاده از مرطوب‌کننده و تنظیمات مناسب می‌توان آن‌ها را مدیریت کرد.

• اثرات جسمی: افزایش سطح اکسیژن خون، کاهش تنگی نفس و خستگی، و بهبود عملکرد اندام‌ها.

• اثرات روانی: افزایش اعتماد به نفس، کاهش اضطراب و افسردگی ناشی از محدودیت‌ها.

• اثرات اجتماعی: امکان شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، سفر و داشتن یک زندگی فعال.

• عوارض جانبی احتمالی: خشکی بینی و گلو یا تحریک پوستی که قابل مدیریت هستند.

• بهبود کیفیت زندگی: در نهایت، دستگاه دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری به بهبود کلی کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کند.

قیمت دستگاه اکسیژن ساز خانگی ایرانی

ترکیبات و اجزای داخلی

یک دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری از مجموعه‌ای از اجزای الکترونیکی و مکانیکی پیچیده تشکیل شده است که هماهنگ با یکدیگر کار می‌کنند تا اکسیژن خالص تولید کنند. قلب این دستگاه، کمپرسور است. کمپرسور هوا را از محیط اطراف به داخل دستگاه کشیده و آن را فشرده می‌کند. هوای فشرده شده سپس وارد غربال‌های مولکولی می‌شود. این غربال‌ها که معمولاً از ماده‌ای به نام زئولیت ساخته شده‌اند، وظیفه جداسازی نیتروژن از اکسیژن را بر عهده دارند. زئولیت دارای ساختاری است که مولکول‌های نیتروژن را جذب کرده و اجازه می‌دهد اکسیژن از آن عبور کند. این فرآیند در دو یا چند ستون غربال به صورت متناوب انجام می‌شود تا جریان اکسیژن به صورت مداوم تولید شود.

علاوه بر این، دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری دارای یک بورد کنترل الکترونیکی است که وظیفه مدیریت تمام عملکردها، از جمله کنترل کمپرسور، زمان‌بندی باز و بسته شدن شیرهای برقی و نظارت بر سنسورها را بر عهده دارد. شیرهای برقی (Solenoid Valves) مسیر جریان هوا را بین ستون‌های غربال مولکولی و مخزن اکسیژن کنترل می‌کنند. سنسور اکسیژن نیز یک جزء حیاتی است که خلوص اکسیژن تولیدی را به طور مداوم اندازه‌گیری می‌کند و در صورت کاهش خلوص به زیر حد استاندارد (معمولاً حدود ۹۰٪)، به کاربر هشدار می‌دهد. در نهایت، باتری‌های لیتیوم-یون یا انواع مشابه، منبع تغذیه دستگاه برای استفاده در خارج از خانه هستند و فیلترهای هوا نیز از ورود گرد و غبار به داخل دستگاه جلوگیری می‌کنند.

• کمپرسور: وظیفه مکش و فشرده‌سازی هوای محیط.

• غربال‌های مولکولی (زئولیت): فیلترهایی که نیتروژن را جذب کرده و اکسیژن را عبور می‌دهند.

• بورد کنترل: مغز دستگاه که تمامی عملیات را مدیریت می‌کند.

• شیرهای برقی: کنترل جریان هوا بین اجزای مختلف.

• سنسور اکسیژن: اندازه‌گیری مداوم خلوص اکسیژن تولیدی.

• باتری: منبع انرژی برای استفاده در خارج از خانه.

• فیلتر هوا: جلوگیری از ورود آلاینده‌ها و گرد و غبار به داخل دستگاه.

ویژگی ظاهری

ویژگی‌های ظاهری یک دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن برای بیماران تا حد امکان راحت و آسان باشد. این دستگاه‌ها معمولاً سبک وزن و کوچک هستند. وزن آن‌ها از ۲ تا ۱۰ کیلوگرم متغیر است و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به راحتی با یک دست قابل حمل باشند یا درون کیف‌های مخصوص قرار گیرند. بدنه دستگاه اغلب از پلاستیک‌های فشرده و مقاوم ساخته شده است که علاوه بر سبکی، در برابر ضربه نیز مقاوم است. طراحی آن‌ها معمولاً به صورت مکعب مستطیل یا استوانه‌ای با لبه‌های گرد است.

روی بدنه دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری، یک صفحه نمایش LCD وجود دارد که اطلاعات مهمی مانند میزان جریان اکسیژن، وضعیت باتری، حالت عملکرد دستگاه و هشدارهای احتمالی را نشان می‌دهد. در کنار نمایشگر، دکمه‌های کنترلی برای روشن و خاموش کردن دستگاه، تنظیم جریان و تغییر حالت عملکرد (پالسی/پیوسته) قرار دارند. درگاه‌های ورودی و خروجی نیز در نقاط مناسبی از دستگاه تعبیه شده‌اند. یک دستگیره یا بند شانه قابل تنظیم نیز برای حمل آسان‌تر دستگاه در اکثر مدل‌ها وجود دارد. همچنین، برای دفع گرما و تهویه، شیارهایی در بدنه دستگاه طراحی شده است.

• ابعاد و وزن: کوچک و سبک وزن، با قابلیت حمل آسان.

• جنس بدنه: پلاستیک‌های فشرده و مقاوم.

• صفحه نمایش: نمایشگر LCD برای مشاهده وضعیت دستگاه.

• دکمه‌های کنترل: دکمه‌های فیزیکی برای تنظیمات مختلف.

• حمل و نقل: دستگیره یا بند شانه برای جابجایی راحت.

• طراحی: شکل مکعب مستطیل یا استوانه‌ای با شیارهای تهویه.

نتیجه گیری

در نهایت، دستگاه اکسیژن ساز پرتابل ۷ لیتری، انقلابی در اکسیژن درمانی بیماران تنفسی ایجاد کرده است. این دستگاه نه تنها به عنوان یک وسیله درمانی، بلکه به عنوان ابزاری برای بازگرداندن استقلال و کیفیت زندگی به بیماران عمل می‌کند. از بین بردن محدودیت‌های ناشی از کپسول‌های اکسیژن سنگین و ارائه آزادی عمل در زندگی روزمره، بزرگترین دستاورد این تکنولوژی است. با توجه به ظرفیت بالای ۷ لیتر در دقیقه، این دستگاه برای طیف گسترده‌ای از بیماران، حتی با نیازهای درمانی بالا، مناسب است. هرچند که معایبی مانند عمر باتری محدود و هزینه اولیه بالا را دارد، اما مزایای آن از جمله ایمنی بیشتر، مقرون به صرفه بودن در درازمدت و بهبود چشمگیر وضعیت روحی و جسمی بیمار، آن را به گزینه‌ای بی‌نظیر تبدیل کرده است. پیشرفت‌های آتی در این حوزه، به احتمال زیاد بر روی کوچک‌تر شدن ابعاد، افزایش عمر باتری و کاهش صدای دستگاه متمرکز خواهد بود تا دستگاه اکسیژن ساز پرتابل 7 لیتری بیش از پیش کارآمد و در دسترس قرار گیرد.